Θέλει, ὅπου σέ βρεῖ ἡ Χάρις, ἐκεῖ νά σταθεῖς. Γέροντος Ἰωσήφ Ἡσυχαστοῦ

 

Αποσπάσματα από 35 και 36^η Επιστολή

Πρόσεξε λοιπόν αυτό το  μαθηματάκι «ΤΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ»:

Όταν βλέπεις την Χάριν να ενεργεί και ευφραίνεται η ψυχή σου και σταλάζουν χωρίς βία τα δάκρυα – για τα ελέη που σου χάρισε  ο Θεός – αν είσαι στην προσευχή ΣΤΑΣΟΥ.

ΟΡΘΙΑ όταν είσαι ΜΗΝ ΚΙΝΕΙΣΑΙ.

Όπου κάθεσαι ΚΑΘΟΥ.

Εάν εύχεσαι ΕΥΧΟΥ χωρίς νηπιακό λογισμό και να δέχεσαι τη ραγδαία βροχή του Πνεύματος σε σένα όσο κρατήσει.

Διότι και στην εργασία  αν σου έρθει, αν σηκωθείς για την ευχή ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ.

ΘΕΛΕΙ  ΟΠΟΥ  ΣΕ  ΒΡΗΚΕ  ΕΚΕΙ  ΝΑ  ΣΤΑΘΕΙΣ.

Να μη γίνεις εσύ τεχνίτης σε αυτή.

Αυτή γυρεύει να διδάξει τον λογισμό σου και μην πιστεύεις ποτέ στον εαυτό σου όσο υπάρχεις σε αυτή τη ζωή.

Και μιας μέρας βροχή εξασφαλίζει όσα φυτεύτηκαν στην ψυχή σου όλο το διάστημα όπου φεύγει η χάρη.

• Άλλη η Χάρις της ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ, 
• άλλη του ΣΧΗΜΑΤΟΣ, 
• άλλη των ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, 
• άλλη η ενέργεια από την Χάριν της ΑΣΚΗΣΗΣ.
• Όλα από μία πηγή εξέρχονται.
• Η Χάρις της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ που ενεργείται σε αυτούς που αγωνίζονται είναι κληρονομιά πατροπαράδοτη.

Είναι συνάλλαγμα και αντάλλαγμα θεϊκό, όπου δίνουμε γη και παίρνουμε ουρανό. Ανταλλάσσουμε ύλη και παίρνουμε Πνεύμα.

Ο κάθε ιδρώτας, ο κάθε πόνος, η κάθε άσκηση για τον Θεό μας είναι ανταλλαγή συναλλάγματος.

Αφαίρεση αίματος εισροή Πνεύματος.

Η Χάρις αυτή ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ανάλογα  πόση μπορεί να χωρέσει ο άνθρωπος, ανάλογα  πόση χωράει το σκεύος.

Λέγεται δε αυτή η Χάρις «της πράξεως» και ΧΑΡΙΣ ΚΑΘΑΡΤΙΚΗ.

Τώρα την «πράξιν» διαδέχεται ΦΩΤΙΣΜΟΣ και είναι αυτό δεύτερο στάδιο δηλαδή ΧΑΡΙΣ ΦΩΤΙΣΤΙΚΗ.

Αφού δηλαδή παιδαγωγηθεί σωστά ο αγωνιζόμενος με την Χάριν της «πράξεως» και πέσει και σηκωθεί άπειρες φορές τον διαδέχεται «ΦΩΤΙΣΜΟΣ», διαύγεια του νου, όπου καθορά την αλήθεια.

Βλέπει τα πράγματα στη φύση τους. Χωρίς τέχνη, τρόπους και συλλογισμούς ανθρώπινους. Το κάθε πράγμα στέκει με φυσικό τρόπο στην πραγματική του αλήθεια.

Αλλά μέχρι να φθάσει εδώ προηγούνται πολλά πειράματα, οδυνηρές αλλοιώσεις.

Εδώ, όμως βρίσκει ειρήνη στους λογισμούς και ανάπαυλα από τους πειρασμούς».

***

«Επειδή νοερά προσευχή είναι να έρθει η ΧΑΡΙΣ, όταν έρθει η Χάρις ο νους δεν μετεωρίζεται.

Κι όταν ο νους στέκεται, μεταχειρίζεται όλα τα είδη της προσευχής. Δοκιμάζει τα πάντα.

Λοιπόν και ο τρόπος που κάνουν προσευχή αυτές που είπες δεν είναι πλάνη, όμως εύκολα μεταπίπτει σε πλάνη γιατί ο νους τους είναι απλός. Δεν έχει καθαριστεί και δέχεται φαντασίες αντί θεωρίας.

Για παράδειγμα είναι μία πηγή που αναβλύζει νερό καθαρό στην ακροθαλασσιά. Ξαφνικά σηκώνεται τρικυμία και βγαίνει η θάλασσα και η μικρή μας πηγή θολώνει με θαλασσινό νερό. Έλα τώρα εσύ όσο έξυπνη και να είσαι να καθαρίσεις το νερό της θάλασσας από το νερό της πηγής. Το ίδιο γίνεται και στον νου.

ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:

Οι δαίμονες είναι πνεύματα. Λοιπόν συγγενεύουν και αφομοιώνονται με το δικό μας πνεύμα, τον νου.  Ο δε νους ως τροφοδότης της ψυχής που είναι, επειδή αυτός μεταφέρει στην καρδιά κάθε όψη και νόηση νοερής κίνησης, η δε καρδιά τα διυλίζει και τα στέλνει στη διάνοια – ο νους λοιπόν εξαπατάται όπως στο παράδειγμα της πηγής.

Δηλαδή με τρόπο κλεψιμαίο το ακάθαρτο πνεύμα θολώνει τον νου και αυτός μεταφέρει στην καρδιά αυτά όπως είναι, σύμφωνα με τη συνήθεια.  Και σκοτίζεται τότε η ψυχή και αμαυρώνεται. Και από τότε αντί για θεωρία δέχεται διαρκείς φαντασίες.

ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ ΒΓΗΚΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΝΑΝ ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ.

Όταν όμως ο άνθρωπος χορτάσει από την Χάριν και είναι πάντα προσεκτικός και δεν ξεθαρρεύει ποτέ, όταν δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του αλλά έχει τον φόβο ανάμεικτο εφ΄ όρου ζωής τότε όταν πλησιάσει ο πονηρός, ( ο άνθρωπος) βλέπει ότι κάποια ανωμαλία κάποια ανομοιότητα υπάρχει.

Και τότε νους, καρδιά, διάνοια, η όλη δύναμη της ψυχής ζητά Αυτόν που μπορεί να την σώσει. Ζητά Αυτόν που….. τα πάντα  διυλίζει. Αυτός μπορεί να χωρίζει ύδατα από ύδατα. Κι αφού προσκληθεί θερμά, με άπειρα δάκρυα τότε εμφανίζεται η απάτη· και μαθαίνεις τον τρόπο να αποφεύγεις την πλάνη.

Και πολλές φορές όταν τα γευτείς αυτά γίνεσαι άνθρωπος «πρακτικός». Και δοξάζεις, ευχαριστείς τον Θεό άπειρες φορές που ανοίγει τον νου να γνωρίζουμε παγίδες και τέχνες του πονηρού και να φεύγουμε μακριά από αυτές.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ελεύθερη απόδοση σε απλή νεοελληνική
Από το βιβλίο: Έκφρασις  Μοναχικής  Εμπειρίας

Γέροντος Ιωσήφ
http://agiopneymatika.blogspot.gr/2014/09/35-36.html