«ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ» Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο, ο Θεός όμως δια της αναστάσεώς  Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία.  Για τα χτυπήματα τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς, για τις ύβρεις τις ευλογίες, για τον θάνατο την αθανασία.  

         Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσο μίσος για το Θεό, όσο όταν τον σταύρωσαν, και ποτέ δεν έδειξε  ο Θεός τόση αγάπη προς τους ανθρώπους, όση όταν ανέστη.

         Οι άνθρωποι θέλησαν να καταστήσουν τον Θεό θνητό, αλλά ο Θεός δια της αναστάσεώς Του κατέστησε τους ανθρώπους αθάνατους.    

         Προ της αναστάσεως ο θάνατος ήταν φοβερός για τον άνθρωπο, από δε της αναστάσεως του Κυρίου, γίνεται  ο άνθρωπος  φοβερός για τον θάνατο. Μέχρι της αναστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού ο θάνατος ήταν η δεύτερη φύση του ανθρώπου, η πρώτη ήταν η ζωή, και ο θάνατος η δεύτερη.

         Ο άνθρωπος είχε συνηθίσει τον θάνατο σαν κάτι το φυσικό. Αλλά με την ανάσταση Του ο Κύριος άλλαξε τα πάντα: ή αθανασία έγινε η δεύτερη φύση του ανθρώπου, έγινε κάτι το φυσικό και το αφύσικο κατέστη ο θάνατος.

         Διά της αμαρτίας ο άνθρωπος έγινε θνητός και πεπερασμένος, δια της αναστάσεως του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος. Και δια τούτο άνευ της αναστάσεως του Χριστού δεν θα υπήρχε καν ο χριστιανισμός. 

         Μεταξύ των θαυμάτων η ανάσταση είναι το μεγαλύτερο θαύμα. Όλα τα άλλα πηγάζουν από αυτό και συνοψίζονται σ΄ αυτό. Από αυτό πηγάζουν η πίστη και η αγάπη και η ελπίδα και η προσευχή και η θεοσέβεια.   

         Οι δραπέτες μαθητές, αυτοί οι οποίοι έφυγαν μακριά απ’ τον Ιησού όταν απέθνησκε, επιστρέφουν προς Αυτόν όταν ανέστη. Και ο Ρωμαίος εκατόνταρχος όταν είδε τον Χριστό να ανίσταται εκ του τάφου, Τον  ομολόγησε  ως  Υιόν Θεού.

         Κατά τον ίδιο τρόπο και όλοι οι πρώτοι χριστιανοί έγιναν χριστιανοί, διότι ανέστη ο Χριστός, διότι ενίκησε τον θάνατο.

         Αυτό είναι εκείνο το οποίο ουδεμία άλλη θρησκεία  έχει, αυτό είναι εκείνο το οποίο ανυψώνει τον κύριο υπεράνω όλων των ανθρώπων   και των Θεών.

         Όλη η ιστορία του  χριστιανισμού δεν είναι άλλο τι παρά η ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της του Χριστού αναστάσεως, το οποίο συνεχίζεται διαρκώς σε όλες τις καρδιές των χριστιανών από μέρα σε μέρα και από έτος σε έτος,  από  αιώνα σε αιώνα  μέχρι της δευτέρας παρουσίας.