Η συνέντευξη του π. Γεωργίου Μεταλληνού για την ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού! (4)
Διαβάστε
τη απομαγνητοσκοπημένη συνέντευξη που παραχώρησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π.
Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος (σήμερα) Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής
του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Άγγελο Π. Σακκέτο και συγκεκριμένα εις
την εκπομπή : «Το Ντοκουμέντο της εβδομάδος» της 22ας Νοεμβρίου 1998 με
θέμα : «Η ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού»!.
Α.Σ.
– Σ’ αυτό το σημείο αναφέρομαι στα βιβλία που ξέρετε ότι έγραψε ο
Γιάννης Κορδάτος:» «Αρχαίες θρησκείες και Χριστιανισμός και «Η Παλαιά
Διαθήκη στο φως της κριτικής», δεν λέω για τις αμφισβητήσεις του, που
με στενοχωρούν…
π. Γ.Μ. – Το σπουδαίο είναι ότι ο Κορδάτος σήμερα αμφισβητείται και από τους ίδιους τους Μαρξιστές.
Α.Σ. – Το γνωρίζω. Φθάνει όμως στο σημείο να μιλήσει για την εβραϊκή παράδοση, για τον Μεσσία, ότι δεν είχε επικρατήσει και ριζώσει στους Χριστιανούς που δεν ήσαν Εβραίοι στην καταγωγή. Λέει ο Κορδάτος, θέτοντας θέμα ιστορικής καταγωγής του Χριστού, ότι οι Χριστιανοί έκαιγαν χειρόγραφα και ότι η γενεαλογία Του δεν έχει μία πιθανή και αξιόπιστη βάση.
π.Γ.Μ. – Ο μακαρίτης ο Κων/νος Παπαρρηγόπουλος έδωσε σε όλα αυτά απάντηση στον κάθε Κορδάτο. Δεν θέλουμε να δώσουμε καμμία άλλη απάντηση.
Α.Σ. – Όταν έλθουμε στο Ευαγγέλιο θα λέγαμε ότι στο Όρος των Ελαιών βρίσκουμε, θα έλεγα, διαπληκτισμούς του Ιησού Χριστού με όλους εκείνους τους Φαρισαίους- Ιουδαίους: «Καν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού, αληθής έστι η μαρτυρία μου, ότι οίδα πόθεν ήρθα και που υπάγω, υμείς δε ουκ οίδατε πόθεν έρχομαι και που υπάγω». Αυτοί έλεγαν: «Που εστί ο πατήρ σου;» Ας το πάρουμε αυτό πνευματικά. Πλην, όμως όταν πάει ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ κατά την εορτή της Σκηνοπηγίας, διαπληκτίζεται με τους Ιουδαίους για την καταγωγή του και ενώ οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να τον συλλάβουν λέει σε ένα σημείο: «Είπον ουν οι Ιουδαίοι προς εαυτούς˙ πού ούτος μέλλει πορεύεσθαι ότι ημείς ουχ ευρήσομεν αυτόν; Μη εις την διασποράν των Ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι και διδάσκειν τους Έλληνας;». Τι σημαίνουν όλα αυτά;
π. Γ.Μ. – Εδώ ας μην ξεχνάμε το καθαρά φυλετικό, εθνιστικό, ρατσιστικό περιβάλλον, στο οποίο κινούνται και σκέπτονται όλοι αυτοί οι Εβραίοι. Ο Χριστός έρχεται και μεταθέτει το πρόβλημα σε πνευματικά πλαίσια και τους λέει: «Εάν δέχεσθε διακηρύσσετε ότι είσθε τέκνα του Αβραάμ, μην ξεχνάτε ότι ο Αβραάμ ηγαλλιάσατο ιδείν την ημέραν την εμήν και είδεν και εχάρη». Εάν δέχεστε τον Δαβίδ μην ξεχνάτε πως ο Δαβίδ καλεί Κύριον τον Χριστό. Επομένως ποια άλλη σχέση μπορεί να έχει ο Χριστός ως προαιώνιος Λόγος του Θεού, σαρκωθείς, με ένα συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο;
Α.Σ. – Πατέρα Γεώργιε, θα ήθελα να αναφέρω σχετικά εδώ ένα βιβλίο που μόλις εκυκλοφόρησε του Αλεξ. Δρεμπέλα, ταξιάρχου Χωροφ. ε.α, με τίτλο: «Το ελληνικό αστυνομικό πρόβλημα». Στη σελ. 407, τελείως απρόσμενα, βλέπουμε ανάμεσα σε άλλα να αναφέρει: «Ο Χριστός ανθρωπολογικώς ήτο Γαλιλαίος μη ανήκων εις τινα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Θρησκευτικώς ήτο Ισραηλίτης, διότι οι Εβραίοι δια σφαγής και τρομοκρατίας εξισραηλίτισαν το πλήθος των ελληνικών οικογενειών της Γαλιλαίας και πέριξ αυτής ένθα και η Δεκάπολις, αι 10 πέριξ Ιορδάνου ελληνικαί πόλεις. Ως γνωστόν εις Παλαιστίνην εβασίλευσαν εις χρόνους Χριστού Έλληνες απόγονοι Αντιπάτρου κ.λ.π.» Θέτει δύο θέματα: Θέμα καταγωγής και τρόπο σταυρικού θανάτου που δεν ήταν ιουδαϊκός.
π. Γ.Μ. – Ουσιαστικώς αυτοί είχαν το πρόσταγμα στην εκτέλεσιν του Χριστού. Οι Εβραίοι είπαν: «ουκ έχομεν βασιλέα ή μη Καίσαρα». Μετατίθεται έτσι το πρόβλημα εις τους Ρωμαίους που εφήρμοζαν τον καθιερωμένον τότε σταυρικόν τρόπον θανάτου. Βλέπετε, ότι το πρόβλημα της θεότητος του Ιησού Χριστού είναι στο επίκεντρον αυτού του θέματος. Δηλαδή, ή είναι ο Χριστός Θεάνθρωπος, οπότε δεν τίθεται θέμα καταγωγής, όπως τίθεται από εμάς, ή δεν είναι Θεάνθρωπος, οπότε το λέω, ένα τέτοιο Χριστό τον χαρίζω να τον κάμουν ό,τι θέλουν. Είναι «άχρηστος», (το χρη με η), στην Ιστορία ένας Χριστός, που δεν είναι Θεάνθρωπος. Κάθε πρόβλημα καταγωγής είναι ρατσιστικό.
Α.Σ. – Το θέμα του ρατσισμού δεν έχει την έννοια ότι ο Άγγελος Σακκέτος έχει ρατσιστικές ιδέες, απλά τίθεται το θέμα από κάποιους και ως ΄Αγγελος Σακκέτος που κάνω μια δημοσιογραφική έρευνα σε μια ακόμη εκπομπή θα πρέπει να θέσω το θέμα.
π.Γ.Μ. – Ασφαλώς συμφωνώ, και ούτε κατηγορώ τα ονόματα που αναφέρατε. Κάποιοι, όμως το βλέπουν το θέμα χωρίς να το διαισθάνονται μέσα από μια φυλετική, φυλετιστική σκοπιά.
Α.Σ. – Πατέρα Γεώργιε, στη Δίκη του Χριστού, στους Ευαγγελιστές αναφέρονται δύο δίκες: Η προ του αρχιερέως Καϊάφα και η προ του Ποντίου Πιλάτου. Γιατί ήταν ο Μέγας Αρχιερεύς εκείνος ο οποίος κατά τον Ματθαίον και Μάρκο ανέκρινε τον Ιησού περί της ταυτότητός του;
π.Γ.Μ. – Η ταυτότητά του έχει σχέση με την βλασφημία, που του απέδιδαν, ως προς το εάν είναι Θεός. Η κατηγορία του εστάθη δια τον Ιησούν εις το εβραϊκό συνέδριο είναι η εξής: «ότι εαυτόν υιόν Θεού εποίησε». Εσφετερίζετο κατ’ αυτούς την ιδιότητα του Υιού του Θεού όπως η θεολογία των Εβραίων κατανοούσε τον όρον. Εκεί είναι το πρόβλημα. Καταγωγή εκ Θεού ή όχι. Πάντως και ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Ο Λόγος είναι εκ Θεού», οι δε Αρειανοί έλεγαν: «Συνθώμεθα και γαρ και ημείς εκ του Θεού εσμέν». Αλλά διαφορετικά είμαστε εμείς εκ του Θεού, ως πλάσματα – δημιουργήματα και διαφορετικά ο «άκτιστος Λόγος του Θεού», ο Χριστός.
Α.Σ. – Και ένα άλλο ερώτημα ως προς το: «και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστι εκ της αυλής ταύτης μία ποίμνη, εις ποιμήν». Για ποια άλλα πρόβατα ομιλεί εκεί ο Ιησούς; Για ποιο άλλο ποίμνιο εκτός του ποιμνίου του Ισραήλ;
π. Γ.Μ. – Έχει περιλάβει όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Οι δε Έλληνες, γνωρίζω ότι ταυτιζόμεθα σ’ αυτό, το δέχεσθε, ότι είναι μεγάλη τιμή του Ελληνισμού κ. Σακκέτο, ότι ήδη από το 33-34 μ.Χ. με τους Ελληνιστές Διακόνους ευρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων όλη η διαχείριση του βίου της Εκκλησίας. Από δε το 70 μ.Χ. μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων επί Τίτου, ο Χριστιανισμός γίνεται καθαρά ελληνική υπόθεση, χωρίς αυτό να σημαίνει αποκλεισμό και απόκρουση όλων των άλλων των μη Ελλήνων.
Α.Σ. – Στο σημείο της Καινής Διαθήκης που αναφέρεται να έχει μια διαφωνία με την Σαμαρείτιδα, τι συμβαίνει; Λέγεται εκεί από πλευράς Σαμαρείτιδος: : Εσύ είσαι από αλλού, εγώ είμαι από αλλού – πως θέλεις νερό από μένα; («Πώς συ Ιουδαίος ων παρ’ εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος; ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις» Ιω. 4,9). Εκεί βλέπετε να τίθεται θέμα φυλετικό ή καταγωγής;
π.Γ.Μ. – Κοιτάξτε, πολλές φορές οι πνευματικές διαφορές δημιουργούν τείχη μεταξύ των ανθρώπων πολύ ισχυρότερα από τα φυλετικά. Οι Σαμαρείται δεν συγχρώντο με τους Ιουδαίους και ο Χριστός δείχνει την παγκοσμιότητα της λατρείας του Θεού και του μηνύματός του.
Α.Σ. – Στο σημείο αυτό σας δείχνω ένα βιβλίο με τίτλο: «Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας», μια έκδοση του Βατικανού, όπου, ενώ μιλάει για την δίκη του Χριστού, αναφέρεται στις διαφωνίες που είχαν οι εβραϊκές αρχές έναντι του Ιησού. Είναι ένα είδος «Πρακτικών» θα λέγαμε, και δεν θα μπω στο θέμα εκείνο ότι δίνει άφεση αμαρτιών στους Εβραίους, διότι δεν φταίνε όλοι αυτοί, λέει, αν σταύρωσαν τον Χριστό…
π.Γ.Μ. – Αυτή η προπαγάνδα εισέρχεται και εις την Ορθοδοξία και κάτι Ιεράρχες μας υποστηρίζουν την θέση να αποβληθούν από τα βιβλία της Εκκλησίας όσα αναφέρονται στους Εβραίους. Είναι, ξέρετε, σαν τα παύσουμε να ομιλούμε σήμερα για τον φασισμό του Μουσολίνι ή του Φράνκο ή τον ναζισμό του Χίτλερ. Η Ιστορία είναι Ιστορία, με αυτό δεν θίγεται κανείς λαός. Το έγκλημα είναι έγκλημα και η αλήθεια, αλήθεια.
Α.Σ. – Πάντως ο Περικλής Βιζουκίδης, καθηγητής, έκανε μια εργασία περί της δίκης του Ιησού Χριστού και αναφέρω και βιβλία όπως του Κ. Πυλίδη για την Δίκη και καταδίκη του Ιησού…
π.Γ.Μ. – Και του νομικού Πετρόπουλου.
Α.Σ. – Σ’ αυτό το σημείο θα προβάλλουμε ένα τετράλεπτο ντοκυμανταίρ της ΝΕΤ (12.2.98), προσφορά του συνεργάτη μου Γεωργίου Βλαχάκη, που τον ευχαριστώ για την βοήθειά του να εντοπίσουμε σ’ αυτή την εκπομπή του BBC (αφιερωμένο στα ευρήματα της Λιάνας Σουβαλτζή στις ανασκαφές της για τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο), το απόσπασμα ομιλίας του καθηγητή Μπάρτον Μακ, που αναφέρεται συγκεκριμένα στις επιπτώσεις της δράσης του Μ. Αλεξάνδρου και των Ελλήνων στη χώρα της Ιουδαίας. Ας τον ακούσουμε λοιπόν:
π. Γ.Μ. – Το σπουδαίο είναι ότι ο Κορδάτος σήμερα αμφισβητείται και από τους ίδιους τους Μαρξιστές.
Α.Σ. – Το γνωρίζω. Φθάνει όμως στο σημείο να μιλήσει για την εβραϊκή παράδοση, για τον Μεσσία, ότι δεν είχε επικρατήσει και ριζώσει στους Χριστιανούς που δεν ήσαν Εβραίοι στην καταγωγή. Λέει ο Κορδάτος, θέτοντας θέμα ιστορικής καταγωγής του Χριστού, ότι οι Χριστιανοί έκαιγαν χειρόγραφα και ότι η γενεαλογία Του δεν έχει μία πιθανή και αξιόπιστη βάση.
π.Γ.Μ. – Ο μακαρίτης ο Κων/νος Παπαρρηγόπουλος έδωσε σε όλα αυτά απάντηση στον κάθε Κορδάτο. Δεν θέλουμε να δώσουμε καμμία άλλη απάντηση.
Α.Σ. – Όταν έλθουμε στο Ευαγγέλιο θα λέγαμε ότι στο Όρος των Ελαιών βρίσκουμε, θα έλεγα, διαπληκτισμούς του Ιησού Χριστού με όλους εκείνους τους Φαρισαίους- Ιουδαίους: «Καν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού, αληθής έστι η μαρτυρία μου, ότι οίδα πόθεν ήρθα και που υπάγω, υμείς δε ουκ οίδατε πόθεν έρχομαι και που υπάγω». Αυτοί έλεγαν: «Που εστί ο πατήρ σου;» Ας το πάρουμε αυτό πνευματικά. Πλην, όμως όταν πάει ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ κατά την εορτή της Σκηνοπηγίας, διαπληκτίζεται με τους Ιουδαίους για την καταγωγή του και ενώ οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να τον συλλάβουν λέει σε ένα σημείο: «Είπον ουν οι Ιουδαίοι προς εαυτούς˙ πού ούτος μέλλει πορεύεσθαι ότι ημείς ουχ ευρήσομεν αυτόν; Μη εις την διασποράν των Ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι και διδάσκειν τους Έλληνας;». Τι σημαίνουν όλα αυτά;
π. Γ.Μ. – Εδώ ας μην ξεχνάμε το καθαρά φυλετικό, εθνιστικό, ρατσιστικό περιβάλλον, στο οποίο κινούνται και σκέπτονται όλοι αυτοί οι Εβραίοι. Ο Χριστός έρχεται και μεταθέτει το πρόβλημα σε πνευματικά πλαίσια και τους λέει: «Εάν δέχεσθε διακηρύσσετε ότι είσθε τέκνα του Αβραάμ, μην ξεχνάτε ότι ο Αβραάμ ηγαλλιάσατο ιδείν την ημέραν την εμήν και είδεν και εχάρη». Εάν δέχεστε τον Δαβίδ μην ξεχνάτε πως ο Δαβίδ καλεί Κύριον τον Χριστό. Επομένως ποια άλλη σχέση μπορεί να έχει ο Χριστός ως προαιώνιος Λόγος του Θεού, σαρκωθείς, με ένα συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο;
Α.Σ. – Πατέρα Γεώργιε, θα ήθελα να αναφέρω σχετικά εδώ ένα βιβλίο που μόλις εκυκλοφόρησε του Αλεξ. Δρεμπέλα, ταξιάρχου Χωροφ. ε.α, με τίτλο: «Το ελληνικό αστυνομικό πρόβλημα». Στη σελ. 407, τελείως απρόσμενα, βλέπουμε ανάμεσα σε άλλα να αναφέρει: «Ο Χριστός ανθρωπολογικώς ήτο Γαλιλαίος μη ανήκων εις τινα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Θρησκευτικώς ήτο Ισραηλίτης, διότι οι Εβραίοι δια σφαγής και τρομοκρατίας εξισραηλίτισαν το πλήθος των ελληνικών οικογενειών της Γαλιλαίας και πέριξ αυτής ένθα και η Δεκάπολις, αι 10 πέριξ Ιορδάνου ελληνικαί πόλεις. Ως γνωστόν εις Παλαιστίνην εβασίλευσαν εις χρόνους Χριστού Έλληνες απόγονοι Αντιπάτρου κ.λ.π.» Θέτει δύο θέματα: Θέμα καταγωγής και τρόπο σταυρικού θανάτου που δεν ήταν ιουδαϊκός.
π. Γ.Μ. – Ουσιαστικώς αυτοί είχαν το πρόσταγμα στην εκτέλεσιν του Χριστού. Οι Εβραίοι είπαν: «ουκ έχομεν βασιλέα ή μη Καίσαρα». Μετατίθεται έτσι το πρόβλημα εις τους Ρωμαίους που εφήρμοζαν τον καθιερωμένον τότε σταυρικόν τρόπον θανάτου. Βλέπετε, ότι το πρόβλημα της θεότητος του Ιησού Χριστού είναι στο επίκεντρον αυτού του θέματος. Δηλαδή, ή είναι ο Χριστός Θεάνθρωπος, οπότε δεν τίθεται θέμα καταγωγής, όπως τίθεται από εμάς, ή δεν είναι Θεάνθρωπος, οπότε το λέω, ένα τέτοιο Χριστό τον χαρίζω να τον κάμουν ό,τι θέλουν. Είναι «άχρηστος», (το χρη με η), στην Ιστορία ένας Χριστός, που δεν είναι Θεάνθρωπος. Κάθε πρόβλημα καταγωγής είναι ρατσιστικό.
Α.Σ. – Το θέμα του ρατσισμού δεν έχει την έννοια ότι ο Άγγελος Σακκέτος έχει ρατσιστικές ιδέες, απλά τίθεται το θέμα από κάποιους και ως ΄Αγγελος Σακκέτος που κάνω μια δημοσιογραφική έρευνα σε μια ακόμη εκπομπή θα πρέπει να θέσω το θέμα.
π.Γ.Μ. – Ασφαλώς συμφωνώ, και ούτε κατηγορώ τα ονόματα που αναφέρατε. Κάποιοι, όμως το βλέπουν το θέμα χωρίς να το διαισθάνονται μέσα από μια φυλετική, φυλετιστική σκοπιά.
Α.Σ. – Πατέρα Γεώργιε, στη Δίκη του Χριστού, στους Ευαγγελιστές αναφέρονται δύο δίκες: Η προ του αρχιερέως Καϊάφα και η προ του Ποντίου Πιλάτου. Γιατί ήταν ο Μέγας Αρχιερεύς εκείνος ο οποίος κατά τον Ματθαίον και Μάρκο ανέκρινε τον Ιησού περί της ταυτότητός του;
π.Γ.Μ. – Η ταυτότητά του έχει σχέση με την βλασφημία, που του απέδιδαν, ως προς το εάν είναι Θεός. Η κατηγορία του εστάθη δια τον Ιησούν εις το εβραϊκό συνέδριο είναι η εξής: «ότι εαυτόν υιόν Θεού εποίησε». Εσφετερίζετο κατ’ αυτούς την ιδιότητα του Υιού του Θεού όπως η θεολογία των Εβραίων κατανοούσε τον όρον. Εκεί είναι το πρόβλημα. Καταγωγή εκ Θεού ή όχι. Πάντως και ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Ο Λόγος είναι εκ Θεού», οι δε Αρειανοί έλεγαν: «Συνθώμεθα και γαρ και ημείς εκ του Θεού εσμέν». Αλλά διαφορετικά είμαστε εμείς εκ του Θεού, ως πλάσματα – δημιουργήματα και διαφορετικά ο «άκτιστος Λόγος του Θεού», ο Χριστός.
Α.Σ. – Και ένα άλλο ερώτημα ως προς το: «και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστι εκ της αυλής ταύτης μία ποίμνη, εις ποιμήν». Για ποια άλλα πρόβατα ομιλεί εκεί ο Ιησούς; Για ποιο άλλο ποίμνιο εκτός του ποιμνίου του Ισραήλ;
π. Γ.Μ. – Έχει περιλάβει όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Οι δε Έλληνες, γνωρίζω ότι ταυτιζόμεθα σ’ αυτό, το δέχεσθε, ότι είναι μεγάλη τιμή του Ελληνισμού κ. Σακκέτο, ότι ήδη από το 33-34 μ.Χ. με τους Ελληνιστές Διακόνους ευρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων όλη η διαχείριση του βίου της Εκκλησίας. Από δε το 70 μ.Χ. μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων επί Τίτου, ο Χριστιανισμός γίνεται καθαρά ελληνική υπόθεση, χωρίς αυτό να σημαίνει αποκλεισμό και απόκρουση όλων των άλλων των μη Ελλήνων.
Α.Σ. – Στο σημείο της Καινής Διαθήκης που αναφέρεται να έχει μια διαφωνία με την Σαμαρείτιδα, τι συμβαίνει; Λέγεται εκεί από πλευράς Σαμαρείτιδος: : Εσύ είσαι από αλλού, εγώ είμαι από αλλού – πως θέλεις νερό από μένα; («Πώς συ Ιουδαίος ων παρ’ εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος; ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις» Ιω. 4,9). Εκεί βλέπετε να τίθεται θέμα φυλετικό ή καταγωγής;
π.Γ.Μ. – Κοιτάξτε, πολλές φορές οι πνευματικές διαφορές δημιουργούν τείχη μεταξύ των ανθρώπων πολύ ισχυρότερα από τα φυλετικά. Οι Σαμαρείται δεν συγχρώντο με τους Ιουδαίους και ο Χριστός δείχνει την παγκοσμιότητα της λατρείας του Θεού και του μηνύματός του.
Α.Σ. – Στο σημείο αυτό σας δείχνω ένα βιβλίο με τίτλο: «Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας», μια έκδοση του Βατικανού, όπου, ενώ μιλάει για την δίκη του Χριστού, αναφέρεται στις διαφωνίες που είχαν οι εβραϊκές αρχές έναντι του Ιησού. Είναι ένα είδος «Πρακτικών» θα λέγαμε, και δεν θα μπω στο θέμα εκείνο ότι δίνει άφεση αμαρτιών στους Εβραίους, διότι δεν φταίνε όλοι αυτοί, λέει, αν σταύρωσαν τον Χριστό…
π.Γ.Μ. – Αυτή η προπαγάνδα εισέρχεται και εις την Ορθοδοξία και κάτι Ιεράρχες μας υποστηρίζουν την θέση να αποβληθούν από τα βιβλία της Εκκλησίας όσα αναφέρονται στους Εβραίους. Είναι, ξέρετε, σαν τα παύσουμε να ομιλούμε σήμερα για τον φασισμό του Μουσολίνι ή του Φράνκο ή τον ναζισμό του Χίτλερ. Η Ιστορία είναι Ιστορία, με αυτό δεν θίγεται κανείς λαός. Το έγκλημα είναι έγκλημα και η αλήθεια, αλήθεια.
Α.Σ. – Πάντως ο Περικλής Βιζουκίδης, καθηγητής, έκανε μια εργασία περί της δίκης του Ιησού Χριστού και αναφέρω και βιβλία όπως του Κ. Πυλίδη για την Δίκη και καταδίκη του Ιησού…
π.Γ.Μ. – Και του νομικού Πετρόπουλου.
Α.Σ. – Σ’ αυτό το σημείο θα προβάλλουμε ένα τετράλεπτο ντοκυμανταίρ της ΝΕΤ (12.2.98), προσφορά του συνεργάτη μου Γεωργίου Βλαχάκη, που τον ευχαριστώ για την βοήθειά του να εντοπίσουμε σ’ αυτή την εκπομπή του BBC (αφιερωμένο στα ευρήματα της Λιάνας Σουβαλτζή στις ανασκαφές της για τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο), το απόσπασμα ομιλίας του καθηγητή Μπάρτον Μακ, που αναφέρεται συγκεκριμένα στις επιπτώσεις της δράσης του Μ. Αλεξάνδρου και των Ελλήνων στη χώρα της Ιουδαίας. Ας τον ακούσουμε λοιπόν:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου