Περί μελέτης του ονόματος του Ιησού
«Τι ουν μακαριώτερον; τι ευδαιμονέστερον; η
τι γλυκύτερον άλλο είναι η το να μελετά τις πάντοτε το ένδοξον, το
τερπνόν και πολυπόθητον όνομα του Ιησού Χριστού, δια του οποίου ο,τι και
αν ζητήση τις από του Πατρός και απ’ αυτού του ιδίου, εξάπαντος το
λαμβάνει;…
»Ποία δε έννοια και ενθύμησις είναι
χαριεστέρα και θειοτέρα από της εννοίας και ενθυμήσεως του σωτηρίου και
θεοπρεπούς και φοβερού ονόματος του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού,
του υπέρ παν όνομα ονόματος, εις το οποίον κάμπτουσιν, αλλά και κάμψουσι
το γόνυ τα επουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια;…».
(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
* * *
Η καρδιακή προσευχή
Μέσα στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας μας
«Προσευχή του Ιησού» η «καρδιακή προσευχή» ονομάστηκε η συνεχής και
σιωπηλή επίκληση του θείου ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που
γίνεται με θέρμη από την καρδιά του ανθρώπου. Η «Προσευχή του Ιησού»
είναι για τους πιστούς μια από τις πιο προσφιλείς προσευχές, γιατί
περιέχει όλη τη χάρη της παρουσίας του Θεού. Δημιουργεί στον άνθρωπο
κατάνυξη και μετάνοια, γεμίζει την καρδιά του με αγάπη, χαρά και ειρήνη,
και τον ενισχύει στον αγώνα του κατά των παθών και των επιθέσεων του
διαβόλου. Επειδή είναι απλή και περιεκτική μπορεί να την χρησιμοποιεί ο
καθένας και σε κάθε στιγμή και περίσταση της ζωής του. Ιδιαίτερα όμως
προσφέρεται σ ἐκείνους που η οργάνωση και ο ρυθμός της καθημερινής τους
ζωής όχι μόνο δεν τους αφήνει πολύ χρόνο για προσευχή, αλλά τείνει να
κρύψει ολότελα από την ψυχή τους τη θέα του προσώπου του Θεού. Η συχνή
και εγκάρδια επίκληση του αγίου ονόματος του Θεού ενσαρκώνει ακριβώς
αυτή την καθημερινή αναζήτηση και εύρεση της βαθύτερης πραγματικότητας
της ζωής, που είναι ο Χριστός. Εκείνος δηλαδή που δίνει αληθινό νόημα
στη ζωή του ανθρώπου.
* * *
Η ανάγκη της προσευχής
«Όλοι οι άνθρωποι έχομεν ανάγκην της
προσευχής περισσότερον από ο,τι τα δένδρα έχουν ανάγκην των υδάτων.
Διότι ούτε τα δένδρα δύνανται να παράγουν τους καρπούς, εάν δεν πίνουν
ύδωρ δια των ριζών, ούτε ημείς θα δυνηθώμεν να παραγάγωμεν τους
πολυτίμους καρπούς της ευσεβείας, εάν δεν ποτιζώμεθα δια των προσευχών.
Δια τούτο πρέπει και όταν εξεγειρώμεθα εκ της κλίνης, να προφθάνωμεν
πάντοτε τον ήλιον με την λατρείαν του Θεού· και όταν καθήμεθα εις την
τράπεζαν δια να φάγωμεν και όταν πρόκειται να κοιμηθώμεν. Μάλλον δε καθ
ἑκάστην ώραν και μίαν προσευχήν να προσφέρωμεν εις τον Θεόν,
διατρέχοντες τοιουτοτρόπως δια της προσευχής ένα δρόμον ίσον προς το
διάστημα της ημέρας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου