Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου : Από τα αισθητά στη ζωή και το Πάθος

Ο σοφώτατος άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο πασίγνωστο έργο του «Αόρατος πόλεμος» διδάσκει ότι δεν πρέπει να προσκολλώμεθα στα αισθητά πράγματα, ούτε πολύ περισσότερο να ριπτώμεθα αλόγιστα στην απόλαυσή τους, αλλά να περνούμε από αυτά στην θεωρία και δοξολογία του Θεού. Δείχνει ακόμη τον τρόπο, με τον οποίο μπορεί ο καθένας μας από τα αισθητά να υψώνει το νου στη ζωή και το πάθος του Χριστού.«Όταν εσύ», λέγει ο άγιος πατήρ, «βλέπεις ή ακούεις ή πιάνεις άρματα, σχοινιά, δαρμούς, στύλους, αγκάθια, καρφιά, σφυριά και άλλα παρόμοια, συλλογίσου με το νου σου, ότι, όλα αυτά, έστάθησαν όργανα του πάθους του Κυρίου σου. Πάλιν, όταν βλέπεις ή κατοικείς σε σπίτια φτωχικά, θυμήσου το σπήλαιο και τη φάτνη του Δεσπότου σου. Αν δεις να βρέχει, θυμήσου εκείνη την αιματώδη βροχή των ιδρώτων, που εστάλαξε εις τον κήπο από το ιερότατο σώμα του Γλυκυτάτου μας Ιησού και εκατάβρεξε τη γη. Αν βλέπεις τη θάλασσα και τα καΐκια, θυμήσου, ότι ο Θεός σου περπάτησε σωματικώς πάνω σ’ αυτήν και ότι εστέκετο μέσα εις τα πλοία και εδίδασκε τους όχλους από αυτά. Οι πέτρες που θα δεις, θα σου παραστήσουν τις πέτρες, που εσυντρίφθησαν εις το θάνατό τουž η γη θα σου θυμίσει το σεισμό που έκανε εις το πάθος Του.
Ο ήλιος, θα σε φέρει εις ενθύμησιν του σκότους, που τον εσκότισε τότεž τα νερά θα σου θυμίσουν εκείνο το νερό, που έρευσε από την αγία Του πλευρά, όταν τον ελόγχευσε ο στρατιώτης νεκρό στο σταυρό. Αν πίνεις κρασί ή άλλο ποτό, ενθυμήσου το όξος και τη χολή, που επότισαν το Δεσπότη σου. Αν σε θέλγει η ευωδία των αρωμάτων, δράμε με το νου σου εις την δυσωδία, που ο Ιησούς αισθάνετο εις το όρος του Γολγοθά, το οποίο ήταν τόπος της καταδίκης, εις το οποίο απεκεφάλιζαν τους ανθρώπους και δια τούτο ήταν δυσώδης και βρωμερός.
Όταν ενδύεσαι, να θυμάσαι, ότι ο Αιώνιος Λόγος ενεδύθη σάρκα ανθρωπίνη, για να ενδύσει εσέ από τη θεότητά Τουž όταν πάλι εκδύεσαι, στοχάσου τον Χριστό σου, που έμεινε γυμνός, δια να μαστιγωθεί και να καρφωθεί εις το σταυρό προς χάριν σου. Εάν σου φανεί καμία φωνή γλυκεία και νόστιμος, μετάθεσε την αγάπη σου εις τον Σωτήρα σου, εις του οποίου τα χείλη, εξεχύθη όλη η χάρις και η νοστιμάδα, κατά τον ψαλμωδό: «εξεχύθη η χάρις εν χείλεσί Σου» (ψαλμ. Μδ΄3) ž και από την γλυκύτητα της γλώσσης του εκρέμετο να τον ακούει ο λαός, κατά τον ευαγγελιστή Λουκά: «ο λαός γαρ άπας εξεκρέματο αυτού ακούων (κεφ. Ιθ΄ 48). Εάν ακούεις ταραχάς και φωνάς του λαού, στοχάζου εκείνας τας παρανόμους φωνάς των Ιουδαίων: «Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν», που εβρόντισαν εις τα θεία Του ώτα. Αν δεις κανένα εύμορφο πρόσωπο ενθυμήσου ότι ο ωραιότατος Ιησούς Χριστός, υπέρ πάντας ανθρώπους, έγινε ανίδεος και άτιμος, χωρίς κανένα κάλλος επάνω εις το σταυρό, για την αγάπη σου. Κάθε φορά που θα κτυπήσει το ωρολόγιον, ας έλθει στο νου σου εκείνο το λιποθύμισμα της καρδιάς, που έλαβεν ο Ιησούς, όταν άρχισε εις τον κήπο να φοβήται την ώρα του πάθους και του θανάτου, που επλησίαζεž ή, νόμισε ότι ακούεις εκείνους τους σκληρούς κτύπους, που ακούοντο από τα σφυριά, όταν τον εκάρφωναν εις τον σταυρό. Και δια να ειπώ απλώς, εις κάθε αφορμή λυπηρά, που θα συμβεί εις σε ή άλλους, συλλογίσου ότι είναι ως ουδέν κάθε λύπη και βάσανος, κατ’ αναλογίαν και ομοιότητα των ανεικάστων βασάνων, που εκαταπλήγωσαν και έθλιψαν το σώμα και την ψυχή του Κυρίου σου».