«Το φαίδρον της Αναστάσεως Κήρυγμα»

Θαύμα θαυμάτων. Γεγονός μοναδικό στην ιστορία των ανθρώπινων γενεών. Ασύγκριτο και ανεπανάληπτο. Τέτοιο είναι το θαύμα της Τριημέρου Αναστάσεως του Ιησού. Και εμπρός στο εκπληκτικό αυτό θαύμα της Θεότητος, από την οποία ποτέ δεν εχωρίσθει ο Ιησούς, εστάθησαν τα εκατομμύρια των πιστών με θυμιάματα και με το φως των Αναστάσιμων λαμπάδων ανέπεμψαν στον αναστάντα Λυτρωτή αίνο, και δόξα και μεγαλοσύνη, ψάλλοντες με ευφροσύνη τον ύμνο της Αναστάσεως «Χριστός Ανέστη…».Και όχι μόνο ανα τους αιώνες πιστούς ενέπνευσε και εμπνέει το θαύμα της Αναστάσεως, αλλά και αυτούς ακόμη τους άπιστους και αρνητές.
Διότι και αυτοί, ενώ από τη μια μεριά κατέβαλαν κάθε προσπάθεια και επιστράτευσαν όλη τη δύναμη της διεστραμμένης διανοίας τους, και  όλη την τέχνη της πέννας τους, για να αρνηθούν το θαύμα και να πολεμήσουν την Ανάσταση, από την άλλη όμως δεν κατόρθωσαν να συγκρατήσουν τον θαυμασμό τους για τις θαυμαστές ηθικές μεταβολές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από τον Αναστάντα Κύριο. Χριστός Ανέστη. Και με την Ανάσταση Του απέδειξε ότι ο θάνατος καταργήθηκε, η δύναμις του θανάτου εξέλιπε, ο Άδης νεκρώθηκε, οι νεκροί αναστήθηκαν, το βασίλειο του θανάτου άδειασε και κανείς νεκρός δεν έμεινε στο μνήμα του. Αλλά ο θάνατος ήταν καρπός της αμαρτίας. Άρα η κατάργηση του θανάτου ήλθε σαν αποτέλεσμα της κατάργησης της αμαρτίας και της τρομερής ήττας του διαβόλου. Και κατόρθωσε μεν ο Σατανάς και τα οργανά του να καθηλώσει στον Σταυρό τον Κύριο της δόξης με την ελπίδα ότι θα τον εξουδετερώσει και θα απαλλαγεί από την παρουσία του, όμως Εκείνος θανατωθείς αναστήθηκε Τριήμερος αποδεικνύοντας ότι είναι και της αμαρτίας και του διαβόλου ένδοξος νικητής.
Ο ουρανός ευφραίνεται. Η γη πανηγυρίζει, υποδεχόμενη «Το φαίδρον της Αναστάσεως Κήρυγμα» Οι Άγγελοι χορεύουν. Ο Παράδεισος άνοιξε. Ο δρόμος προς τον ουρανό είναι ανοικτός. Χριστός Ανέστη.
Το θαύμα της Αναστάσεως κατέχει κεντρική θέση στην διδασκαλία της Εκκλησίας μας αλλά η σπουδαιότατη θέση στην ζωή των πιστών, οι οποίου καλούνται να ζουν όχι για τον εαυτό τους, αλλά για Εκείνον, ο οποίος πέθανε και Ανέστη υπέρ αυτών.
 Πίστη στην Ανάσταση-θεμέλιο της πίστης μας. Μέσα από τις Ιερές διηγήσεις των 11 Ευαγγελίων μπορoύμε  και πλησιάζουμε άλλος λίγο άλλος πολύ τον Νεκραναστημένο Σωτήρα γευόμενοι την χαρά που ένοιωσαν οι Μυροφόρες και οι Μαθηταί του όταν τον αντίκρισαν.

Έτσι λοιπόν ας δούμε μαζί  ότι αληθινά ΑΝΕΣΤΗ ο Κύριος.  Θα αναφερθούμε  στις  εμφανίσεις του Νεκραναστημένου ενώ θα διαπιστώσουμε ότι η Ανάστασις του Κυρίου αποτελεί εγγύηση και της δικής μας Αναστάσεως.  «Ηγέρθη ο Κύριος όντως».
Το θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου είναι ανερμήνευτο κ ασύλληπτο για την ανθρώπινη διάνοια.
Πως ανεστήθη ο Κύριος;
Πως το νεκρό του Σώμα το τραυματισμένο από τα καρφιά και ταλαιπωρημένο από την τρίωρη επί του Σταυρού καθήλωση Ανέστη;
Πως νικήθηκε ο θάνατος και το Άγιο Σώμα του Διδασκάλου το οποίο είχε μυρωθεί με τα άφθονα Μύρα και είχε σαβανωθεί με τα νεκρικά σάβανα άφθαρτο βγήκε μέσα από τον Τάφο; Αυτά είναι ερωτήματα στα οποία δεν θα μπορέσει να απαντήσει ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας την λογική του όπως ακριβώς έκανε ο άπιστος Θωμάς. Μόνο η πίστη του δίνει την εξήγηση. Ηγέρθη γιατί έτσι θέλησε. Αναστήθηκε σαν Θεός Παντοδύναμος. Αναστήθηκε διότι όπως λέει ο Μ. Βασίλειος σε μία ευχή της Θ. Λειτουργίας του, δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί από την φθορά ο αρχηγός της ζωής. Ποια ώρα έγινε το θαύμα; Και από μας είναι άγνωστο. Βέβαιον είναι ότι είχε αρχίσει η Τρίτη ημέρα από τότε που επάνω στον Σταυρό ο Κύριος άφησε την τελευταία του πνοή. Επομένως η Ανάσταση έγινε μετά τα μεσάνυκτα του Σαββάτου στο γλυκοχάραμα της Κυριακής. Τότε αναστήθηκε ο Θεάνθρωπος και νίκησε τον προαιώνιο εχθρό, τον θάνατο.
Ένα όμως τόσο μεγάλο και υπερφυσικό γεγονός δεν ήταν δυνατό παρά να συνοδεύεται από εξωτερικά σημεία. Τέτοια εξωτερικά σημεία ήταν α) ο σεισμός που έγινε, ο οποίος σεισμός έριξε κάτω τους φρουρούς β) ο Άγγελος ο οποίος κύλησε από την θύρα του μνημείου τον λίθο που την έφραζε.
Όμως το θαύμα έπρεπε να αναγγελθεί επίσημα από πρόσωπα αρμόδια η αξιόπιστα. Ποιοι ήταν οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως και πως πληροφορήθηκαν το θαύμα; Ήταν οι Μυροφόρες οι οποίες επισκέφθηκαν τον Τάφο για να αλείψουν το νεκρό Σώμα του διδασκάλου κ άκουσαν από το στόμα του Αγγέλου το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.
Το Β΄, Δ΄ κ το Ζ΄ Εωθινό Ευαγγέλιο μας ομιλούν για το γεγονός αυτό και μάλιστα ο Αναγνώστης διαπιστώνει και κάποιες μικροδιαφορές οι οποίες αποδεικνύουν την φιλαλήθεια και την αντικειμενικότητα των Ευαγγελιστών ότι δηλ. δεν προσπάθησαν να προσθέσουν η να αφαιρέσουν τίποτε, παρά μόνο διηγήθηκαν τα γεγονότα όπως ακριβώς τα έζησαν και τα κατάλαβαν!
Αλλά την αδιαμφισβήτητη αλήθεια περί της Αναστάσεως του Κυρίου την αποδεικνύουν και την τονίζουν οι εμφανίσεις του Αναστάντος. Τέτοιες εμφανίσεις πραγματοποίησε ο Κύριος κατά την διάρκεια των 40 ημερών από την Ανάσταση μέχρι την Ανάληψη Του στους ουρανούς. Ήδη πριν τα Πάθη Του είχε βεβαιώσει ότι θα αποχωρισθεί με τον θάνατο Του τους αγαπημένους Του, αλλά πάλι θα τους δει και θα χαρεί η καρδιά τους, και την χαρά εκείνη κανείς δεν θα κατορθώσει να τους την αφαιρέσει. Πάλι κατά την βραδιά του Μ. Δείπνου τους είπε «μικρόν κ ου θεωρείτε με και πάλιν μικρόν κ όψεσθε με» (Ιω. 15΄16) υπονοώντας ότι μικρό θα είναι το διάστημα κατά το οποίο ο θάνατος που θα μεσολαβήσει θα τον κρύψει από τα μάτια τους, έπειτα όμως θα τον δουν και  πάλι. Σύμφωνα λοιπόν με τις υποσχέσεις του αυτές ο Αναστάς επραγματοποίησε         εμφανίσεις στους μαθητές Του και σε άλλα αφοσιωμένα σε Αυτόν πρόσωπα.
Βεβαίως οι εμφανίσεις που μας περιγράφουν τα εωθινά είναι ένα μέρος αυτών, διότι στις πράξεις των Αποστόλων διαβάζουμε ότι στην διάρκεια των 40 ημερών παρουσιαζόταν στους μαθητές του, και συνομιλούσε μαζί τους, και τους εδίδασκε μεγάλες αλήθειες. Οι Ιεροί συγγραφείς κατέγραψαν στα Ευαγγέλια και  στις επιστολές τόσες εμφανίσεις όσες έκριναν αναγκαίες για να πιστεύσουν οι άνθρωποι ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, και  παρέχει αιώνια ζωή σε όσους τον πιστεύουν ως Θεό Παντοδύναμο κ αφοσιώνονται σ’Αυτόν. Επιγραμματικά θα αναφέρουμε στις εμφανίσεις του Αναστάντος οι οποίες περιγράφονται στα εωθινά Ευαγγέλια.
-Στην Μαρία την Μαγδαληνή
-Στις Μυροφόρες το πρωί της Κυριακής
-Στους δύο μαθητές που πήγαιναν στα χωριό Εμμαούς.
-Στο Σίμωνα Πέτρο.
-Στους 10 αποστόλους με απόντα τον Θωμά στους 11 Αποστόλους παρόντος του Θωμά.
-Στην λίμνη της Τιβεριάδος
-Στους 11 μαθητές στο όρος της Γαλιλαίας
-Και στους Αποστόλους έξω από την Βηθανία την Ημέρα της Αναλήψεως.     


Η Ανάσταση Του Κυρίου δεν είναι απλός ένα Ιστορικό γεγονός, η έστω το μεγαλύτερο Ιστορικό γεγονός, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την ζωή μας. Αντίθετα το γεγονός αυτό, για τον πιστό αποτελεί τρανή εγγύηση και  απόδειξη ότι περιμένει και  Εκείνον Ανάσταση και ζωή μετά Τον Τάφο. Με αυτήν την πεποίθηση έκλεισαν τα μάτια τους εκατομμύρια πιστών όλων των Χριστ. Γενεών και με την ελπίδα αυτή εγκατέλειψαν το σώμα τους για να το ξαναβρούν και  πάλι ένδοξο και  άφθαρτο κατά την Ανάσταση των νεκρών.
Η διδασκαλία Της Αγ. Γραφής είναι σαφής, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία στους πιστούς. Πόσα δάκρυα και πόσοι ποταμοί δακρύων χύθηκαν και  χύνονται καθημερινά πάνω σε νεοσκαμμένους τάφους; Κλαίνε σύζυγοι συζύγους, τα παιδιά τους γονείς τους, τα αδέλφια τα αδέλφια τους, γονείς αγαπημένα και προσφιλή παιδιά τους, φίλοι τους φίλους τους. Θρηνούν για τον αποχωρισμό και την διακοπή της στενής επικοινωνίας που ήταν αφορμή χαράς και ανακουφίσεως. Πόσο όμως τα δάκρυα αυτά θα ήταν λιγότερα και ο πόνος μεγαλύτερος εάν οι χριστιανοί πίστευαν μέσα από την καρδιά τους ότι μία ημέρα, ημέρα που έχει ορίσει ο Πάνσοφος Θεός, τα σώματα τα οποία είναι διαλυμένα μέσα στους Τάφους θα πάρουν ζωή, ζωή καινούργια και αληθινή, και θα συναντηθούν και πάλι όλοι εκείνοι που με τον θάνατο χωρίσθηκαν από τους Οικείους τους. Έτσι λοιπόν η Αγ. Γραφή είναι διάσπαρτη από αναφορές σ΄ αυτήν την μεγάλη αλήθεια την οποία ομολογούμε όταν απαγγέλλουμε το Σύμβολο Της Πίστεως «Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών».
Αγαπητοί Αδελφοί!
Το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου είναι μία πραγματικότητα.Αυτό μας το αποδεικνύει η Αγ. Γραφή, η παράδοση της Εκκλησίας μας, μας το αποδεικνύει ακόμη το άφθονο αίμα που χύθηκε εδώ και 2000 χρόνια από τους Μάρτυρες της Πίστεως οι οποίοι πίστευαν ακράδαντα στην Ανάσταση και αυτή η πίστη τους έδινε την δύναμη να αντέχουν στα βασανιστήρια και  να δέχονται τον θάνατο με μεγάλη ευχαρίστηση διότι γνώριζαν ότι θα τους μετέφερε μια ώρα αρχύτερα στον αγαπημένο τους Ιησού.
Την Ανάσταση Του Χριστού η Εκκλησία μας την πανηγυρίζει σαν την μεγαλύτερη Εορτή και πανηγύρι. Στην Ανάσταση έχει αφιερώσει μία Ημέρα της εβδομάδος Την Κυριακή κατά την οποία καλούμαστε να αλείφουμε με τα Μύρα των Ύμνων και των προσευχών μας το Σώμα Του Ιησού. Παράλληλα όμως η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να μας υπενθυμίζει την ανάγκη του να ζήσουμε την καινούργια, την αγία, την καθαρή, την Αναστημένη ζωή, την οποίαν ζει ο Αναστημένος Ιησούς. Και να αποφασίσουμε να αφήσουμε τον Νεκραναστημένο να εισβάλει στην ζωή μας, στον εαυτό μας, στην ύπαρξη μας όντως ώστε η ζωή μα να γίνει μια «Αναστάσεως Ημέρα» και να φωτίζεται από το Ανέσπερο που ανέτειλε από τον Ζωοδόχο Τάφο.