Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται τα μνημόσυνα και γενικά τις προσευχές υπέρ των κεκοιμημένων αδελφών. Η πίστη σε προσωπική ύπαρξη μετά θάνατον και ο τρυφερός δεσμός της αγάπης που μας συνδέει με τους απελθόντες αδελφούς, δικαιώνει τα μνημόσυνα.
Η επουράνιος Εκκλησία δέχεται τις παρακλήσεις μας και «μεσιτεύει» για μας στον Θεό. Αλλά και εμείς, η επί γης Εκκλησία, όντας ενωμένοι με τους απελθόντες αδελφούς στο ένα σώμα του Χριστού, παρακαλούμε γι’ αυτούς και τελούμε υπέρ αυτών τη θεία ευχαριστία, η οποία συναθροίζει στο λειτουργικό χώρο ολόκληρη την Εκκλησία, πραγματώνοντας συνεχή επικοινωνία και αλληλεπίδραση. Η θεία ευχαριστία προσφέρεται «υπέρ της Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» και ωφελεί με τη χάρη της τους πάντες.
Ήδη από τη μεταποστολική Εκκλησία οι Χριστιανοί συναθροίζονταν στους τάφους των μαρτύρων την ημέρα της μνήμης των και τελούσαν τη θεία ευχαριστία (πρβλ. Μαρτύριο αγ. Πολυκάρπου 18). Την τέλεση της θείας ευχαριστίας υπέρ των κεκοιμημένων μαρτυρούν ο Τερτυλλιανός (Περί στεφάνου του στρατ. 3. Περί του μοναδ. γάμου 10. Περί προσευχής 28), ο Κυπριανός (Έπιστ. 1,2) και οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας.
Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, αναλύοντας τη θεία λειτουργία στους νεοφώτιστους, υπογραμμίζει ότι σ’ αυτήν μνημονεύουμε τους «πατριάρχας, προφήτας, αποστόλους, μάρτυρας, δια να δεχτεί ο Θεός την δέησίν μας με τις ευχές και τις πρεσβείες τους. Ύστερα μνημονεύομεν και τους προκεκοιμημένους αγίους πατέρας και επισκόπους, και πάντων απλώς των ημίν προκεκοιμημένων, πιστεύοντες ότι μεγίστη ωφέλεια «όνησις» θα γίνη εις τας ψυχάς, διά τας οποίας αναφέρεται η δέησις της αγίας και φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας» (Μυστ. κατήχ. Ε’ 9).
Με το ίδιο πνεύμα προσθέτει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ας βοηθώμεν λοιπόν αυτούς και ας τελώμεν υπέρ αυτών μνημόσυνα. Διότι εάν τα παιδιά του Ιώβ εκαθάριζεν η θυσία του πατρός, διατί αμφιβάλλεις διά ,το ότι, εάν προσφέρωμε και ημείς υπέρ των απελθόντων, δίδεται εις αυτούς κάποια παρηγορία «παραμυθία τις » (Ιω. Χρυσοστ., Είς Α’ Κορ. Λόγ. ΜΑ 6).
Η Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύει πώς οι προσευχές και τα μνημόσυνα δεν εξαναγκάζουν τον Θεό, ούτε δημιουργούν οποιαδήποτε βεβαιότητα σχετικά με τα αποτελέσματα. Εξάλλου η Ορθόδοξη Εκκλησία απορρίπτει τη διάκριση μεταξύ πρόσκαιρων και αιωνίων ποινών. Η άποψη πώς οι αιώνιες ποινές εξαγοράζονται με το αίμα του Χριστού, ενώ οι πρόσκαιρες δεν εξαγοράζονται, δεν ανταποκρίνεται στην ορθόδοξη πίστη. Εμείς πιστεύουμε πώς το αίμα του Χριστού καθαρίζει «κάθε αμαρτία» (Α’ Ιω. α’ 7).
Έτσι η Ορθοδοξία περιφρουρείται τόσο απέναντι των Προτεσταντών όσο και απέναντι των Ρωμαιοκαθολικών, που κάνουν αυτή τη διάκριση και κηρύττουν το «καθαρτήριο πυρ». Σαν καθαρτήριο πυρ δεχόμαστε μόνο τη φωτιά, που θα ανακαινίσει τον κόσμο, σύμφωνα με το λόγο της Γραφής (Β’ Πέτρ. γ’ 7).
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
π ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
η/υ πηγη
http://www.egolpio.com/APOLOGITIKA/mnhmosuna.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου