Κάποτε
διάβασα σε ένα ιεραποστολικό περιοδικό: «ο Ιεραπόστολος μεταξύ των
άλλων είναι ένας παγκόσμιος ζητιάνος…» και τότε κατάλαβα ότι αυτό θέλω
να γίνω. Ένας παγκόσμιος ζητιάνος! Ένα συνεχές «χρειάζομαι», ένα
«χρειάζομαι» που δεν εκφράζει εμένα αλλά τον άλλον. Ένα «χρειάζομαι» που
τρέχει με αεροπλάνα, πλοία, αυτοκίνητα όπου υπάρχει διάθεση για
προσφορά. Ένα «χρειάζομαι» προσευχή, ανθρώπους, φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα,
χρήματα. Και ως «ζητιάνος» δε θα νιώσω ποτέ ντροπή, άλλωστε αυτό είναι
πολυτέλεια, το χρέος μου προς σε αυτά τα παιδιά και στην Μητέρα Εκκλησία
με καλεί και πάλι να απλώσω το χέρι μου ούτως ώστε να βοηθήσουμε όλοι
είτε με τη φυσική μας παρουσία είτε με ένα ελάχιστο χρηματικό ποσό είτε
με υλική βοήθεια σε είδη πρώτης ανάγκης μια χώρα που συγκαταλέγεται στις
φτωχότερες του κόσμου. Όραμα μας να μπορέσουμε να χτίσουμε αρκετά
σχολεία, ορφανοτροφεία και κέντρα υγείας ούτως ώστε να προσφέρουμε ένα
καλύτερο αύριο στους αδελφούς μας. Ένα καλύτερο αύριο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου