Πεθάναν όλοι οι συγγενείς μου. Λοιπόν, μια θεία μου την μνημονεύω. Είδα και την θεία και μου λέει:
– Άαχ! ανηψιέ μου Ιάκωβε, σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό που μου στέλνεις.
Πολλά μου στέλνεις, αλλά ξέρεις έχει κι άλλους ανθρώπους που
δυστυχούν και πεινούν και δεν έχουν κανέναν στον κόσμο να τους σκεφθή,
να τους νοιαστή.
Γι’ αυτό κάνουμε τα Ψυχοσάββατα, είναι για όλους τους Χριστιανούς. Και της λέγω:
– Πού να ξέρω εγώ ποιος έχει ανάγκη;
– Ξέρεις εσύ, μου λέει, τι πείνα έχουν, να τους στέλνης όπως
στέλνεις εμένα, να στείλης και σε άλλους που έχουν ανάγκη και ό,τι
στερούνται, διότι έχουν ανάγκη της προσευχής και ανάγκη έχουν της θείας
Λειτουγίας.
Όλα καλά (είναι) και οι ελεημοσύνες και οι Παρακλήσεις, αλλά ιδιαιτέρως (βοηθά) η Θεία Λειτουργία.
Από το βιβλίο: «Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)». Α’. Διηγήσεις (αποσπάσματα). Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου