Φύσις Χριστού (ένα ποίημα για τη σταύρωση του Κυρίου)

Φύσις Χριστού 

(ένα ποίημα για τη σταύρωση του Κυρίου) 

Σ.Μ. (22/04/06)

Η Φύσις του Χριστού στενάζει

στου σταυρού το ξύλο πλησιάζει

εκεί θυσία θα γενεί

όχι από αμαρτία αλλά από υπακοή

Το ξύλο στέκει ακλόνητο

το Σώμα θα σηκώσει

το σύμπαν στέκει εμβρόντητο

κατάνυξη θα νιώσει

Ο δαίμονας χαιρότανε 

του δάγκωσε τη φτέρνα

σα λυσσασμένη σμέρνα.

Μα ο Κύριος δε διαμαρτυρόταν

γιατί για μας θυσιαζόταν

Καρφιά, χολή και ξύδι

όνειδος,γύμνια, κοροϊδία,

αυτά του πρόσφερε με μανία το φίδι,

κι ας ένιωθε πως έτριζε το δικό του στασίδι.

Το Αίμα Του όπως έρεε 

ο κόσμος κλονιζόταν

τέλος Κυρίου έβλεπαν

πλησίον να ερχόταν

Τετέλεσται εφώναξε

το έργο εκπληρώθη

ο σατανάς εφρίαξε 

μα η φύση ελυτρώθη

Στον τάφο τον εβάλανε 

θρηνούσαν και πενθούσαν 

τον δάσκαλο που αγάπαγαν 

αυτόν αναζητούσαν.

Η φύσις του ησύχασε

στον Άδη εκατέβη

στους πεθαμένους κήρυξε

και κάλεσε όποιον πίστευε

στον ουρανό ν' ανέβει.

Η φύσις Του αναστήθηκε 

η δόξα Του αιωνία

η στενοχώρια χάθηκε

βρήκε παρηγορία

Και εμείς εκεί ατενίζουμε

στο έργο του Κυρίου

γι αγάπη και συγχώρηση 

και ιλασμό Αρνίου

Σ.Μ.22/04/06