TΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

 Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου


Ηχος α'

Τάς εσπερινάς ημών ευχάς, πρόσδεξαι Άγιε Κύριε, καί παράσχου ημίν άφεσιν αμαρτιών, ότι μόνος εί ο δείξας εν κόσμω τήν Ανάστασιν. (Δίς)



Κυκλώσατε λαοί Σιών, καί περιλάβετε αυτήν, καί δότε δόξαν εν αυτή, τώ Αναστάντι εκ νεκρών, ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο λυτρωσάμενος ημάς εκ τών ανομιών ημών.



Δεύτε λαοί υμνήσωμεν, καί προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού τήν εκ νεκρών ανάστασιν. Ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο εκ τής πλάνης τού εχθρού τόν κόσμον λυτρωσάμενος.

Δόξα... Καί νύν...

Παρθενική πανήγυρις σήμερον, αδελφοί, σκιρτάτω η κτίσις, χορευέτω η ανθρωπότης, συνεκάλεσε γάρ ημάς η Αγία Θεοτόκος, τό αμόλυντον κειμήλιον τής Παρθενίας, ο λογικός τού δευτέρου Αδάμ Παράδεισος, τό εργαστήριον τής ενώσεως τών δύο φύσεων, η πανήγυρις τού σωτηρίου συναλλάγματος, η παστάς, εν ή ο Λόγος ενυμφεύσατο τήν σάρκα, η όντως κούφη νεφέλη, η τόν επί τών Χερουβείμ μετά σώματος βαστάσασα. Ταίς αυτής ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.



Είτα οι χοροί ψάλλουσιν εναλλάξ τά οικεία Απόστιχα, ενταύθα τά τού Σαββάτου εσπέρας.



Τό α' Απόστιχον τού Μεγ. Εσπερινού.



Ήχος α'

Τώ πάθει σου, Χριστέ, παθών ηλευθερώθημεν, καί τή Αναστάσει σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν, Κύριε, δόξα σοι.



Καί τά παρόντα προσόμοια τής Θεοτόκου:



Τών ουρανίων Ταγμάτων

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.



Δεδοξασμένη υπάρχεις εν γενεαίς γενεών, Παρθενομήτορ Κόρη, Θεοτόκε Μαρία, τού κόσμου προστασία, τεκούσα σαρκί, τόν Υίόν τού Ανάρχου Πατρός, καί συναϊδιον Πνεύματι αληθώς, όν ικέτευε σωθήναι ημάς.



Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.




Οι συνεχόμενοι θλίψεσιν αδοκήτοις, Αγνή, σέ προστασίαν μόνην, κεκτημένοι Παρθένε, βοώμεν ευχαρίστως, σώσον ημάς, Παναγία Θεόνυμφε, σύ γάρ υπάρχεις τού κόσμου καταφυγή, καί αντίληψις τού γένους ημών.



Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.



Ανεκαινίσθη ο κόσμος εν τή κυήσει σου, Θεοκυήτορ Κόρη, τών πιστών σωτηρία, καί άγρυπνος προστάτις τών ευσεβώς αιτουμένων σε άχραντε, μή διαλείπης πρεσβεύουσα εκτενώς, υπέρ πάντων τών υμνούντων σε.

Δόξα... Καί νύν... Δογματικόν

Νεφέλην σε φωτός αϊδίου, Παρθένε, ο Προφήτης ωνόμασεν, εν σοί γάρ ως υετός επί πόκον, καταβάς ο Λόγος τού Πατρός, καί εκ σού ανατείλας, τόν κόσμον εφώτισε, τήν πλάνην κατήργησε, Χριστός ο Θεός ημών, αυτόν ικετεύουσα εκτενώς, Παναγία δεόμεθα, μή παύση υπέρ ημών, τών αληθή Θεοτόκον ομολογούντων σε.



Απολυτίκιον  Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν. Διά τούτο αι Δυνάμεις τών ουρανών, εβόων σοι Ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου, Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.



ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ



Ήχος α'

Τάς εσπερινάς ημών ευχάς, πρόσδεξαι Άγιε Κύριε, καί παράσχου ημίν άφεσιν αμαρτιών, ότι μόνος εί ο δείξας εν κόσμω τήν ανάστασιν.

·        εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Κυκλώσατε Λαοί Σιών, καί περιλάβετε αυτήν, καί δότε δόξαν εν αυτή τώ αναστάντι εκ νεκρών, ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο λυτρωσάμενος ημάς εκ τών ανομιών ημών.

·        εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Δεύτε Λαοί υμνήσωμεν, καί προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο εκ τής πλάνης τού εχθρού τόν κόσμον λυτρωσάμενος.

·        γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Ευφράνθητε ουρανοί, σαλπίσατε τά θεμέλια τής γής, βοήσατε τά όρη ευφροσύνην, ιδού γάρ ο Εμμανουήλ τάς αμαρτίας ημών, τώ σταυρώ προσήλωσε, καί ζωήν ο διδούς, θάνατον ενέκρωσε, τόν Αδάμ αναστήσας, ως φιλάνθρωπος.

·        εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τόν σαρκί εκουσίως σταυρωθέντα δι' ημάς, παθόντα καί ταφέντα, καί αναστάντα εκ νεκρών, υμνήσωμεν λέγοντες, Στήριξον ορθοδοξία τήν Εκκλησίαν σου Χριστέ, καί ειρήνευσον τήν ζωήν ημών, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

·        ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τώ ζωοδόχω σου τάφω, παρεστώτες οι ανάξιοι, δοξολογίαν προσφέρομεν τή αφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός ημών, ότι σταυρόν κατεδέξω, καί θάνατον αναμάρτητε, ίνα τώ κόσμω δωρήση τήν Ανάστασιν, ως φιλάνθρωπος.

·        από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Τόν τώ Πατρί συνάναρχον, καί συναϊδιον Λόγον, τόν εκ παρθενικής νηδύος προελθόντα αφράστως καί Σταυρόν καί θάνατον δι' ημάς εκουσίως καταδεξάμενον, καί αναστάντα εν δόξη, υμνήσωμεν λέγοντες, ζωοδότα Κύριε δόξα σοι, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

·        ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

·        αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

·        ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Τήν παγκόσμιον δόξαν τήν εξ ανθρώπων σπαρείσαν, καί τόν Δεσπότην τεκούσαν, τήν επουράνιον πύλην, υμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον, τών Ασωμάτων τό άσμα, καί τών πιστών τό εγκαλλώπισμα, αύτη γάρ ανεδείχθη ουρανός, καί ναός τής θεότητος, αύτη τό μεσότοιχον τής έχθρας καθελούσα, ειρήνην αντεισήξε, καί τό βασίλειον ηνέωξε, Ταύτην ούν κατέχοντες, τής πίστεως τήν άγκυραν, υπέρμαχον έχομεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Κύριον. Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω Λαός τού Θεού, καί γάρ αυτός πολεμήσει τούς εχθρούς ως παντοδύναμος.



Ήχος α'

Τώ πάθει σου Χριστέ, παθών ηλευθερώθημεν, καί τή Αναστάσει σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν. Κύριε δόξα σοι.

·        ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Αγαλλιάσθω η κτίσις, ουρανοί ευφραινέσθωσαν, χείρας κροτείτω τά έθνη μετ' ευφροσύνης, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, τώ Σταυρώ προσήλωσε τάς αμαρτίας ημών, καί τόν θάνατον νεκρώσας, ζωήν ημίν εδωρήσατο, πεπτωκότα τόν Αδάμ παγγενή αναστήσας, ως Φιλάνθρωπος.

·        καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Βασιλεύς υπάρχων ουρανού καί γής, Ακατάληπτε, εκών εσταύρωσαι διά φιλανθρωπίαν, όν ο Άδης συναντήσας κάτωθεν επικράνθη, καί Δικαίων ψυχαί δεξάμεναι, ηγαλλιάσαντο, Αδάμ δέ ιδών σε τόν Κτίστην εν τοίς καταχθονίοις ανέστη.  Ώ τού θαύματος! πώς θανάτου εγεύσατο η τών απάντων ζωή; άλλ' ή ως ηβουλήθη, κόσμον φωτίσαι κραυγάζοντα καί λέγοντα, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

·        τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Γυναίκες μυροφόροι μύρα φέρουσαι, μετά σπουδής καί οδυρμού τόν τάφον σου κατέλαβον, καί μή ευρούσαι τό άχραντον Σώμά σου, παρά δέ τού Αγγέλου μαθούσαι τό καινόν, καί παράδοξον θαύμα, τοίς Αποστόλοις έλεγον, Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Ιδού πεπλήρωται η τού Ησαϊου πρόρρησις, Παρθένος γάρ εγέννησας, καί μετά τόκον, ως πρό τόκου διέμεινας. Θεός γάρ ήν ο τεχθείς, διό καί φύσις εκαινοτόμησεν. Αλλ' ώ Θεομήτορ, ικεσίας σών δούλων, σώ τεμένει προσφερομένας σοι, μή παρίδης, αλλ' ως τόν Εύσπλαγχνον σαίς αγκάλαις φέρουσα, σοίς οικέταις σπλαγχνίσθητι, καί πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.



Απολυτίκιον  Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.



ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ



Ήχος α'

Ωδή α'  Σού η τροπαιούχος

Μίαν τρισυπόστατον αρχήν, τά Σεραφίμ ασιγήτως δοξάζουσιν, άναρχον, αϊδιον, ποιητικήν απάντων, ακατάληπτον, ήν καί πάσα γλώσσα, πιστώς γεραίρει τοίς άσμασιν.



Ίνα τοίς ανθρώποις ενικήν, τήν τριλαμπή σου δηλώσης θεότητα, πλάσας πρίν τόν άνθρωπον, κατά τήν σήν εικόνα διεμόρφωσας, νούν αυτώ, καί λόγον καί πνεύμα δούς, ως φιλάνθρωπος.



Άνωθεν δεικνύς μοναδικόν, θεαρχικαίς εν τρισίν υποστάσεσι, κράτος, Πάτερ έφησας, τώ ισουργώ Υιώ σου, καί τώ Πνεύματι, Δεύτε καταβάντες, αυτών τάς γλώσσας συγχέωμεν.

Θεοτοκίον

Νούς μεν ο αγέννητος Πατήρ, εικονικώς τοίς σοφοίς προηγόρευται, Λόγος δέ συνάναρχος, ο συμφυής Υιός, καί Πνεύμα άγιον, τό εν τή Παρθένω, τού Λόγου κτίσαν τήν σάρκωσιν.



Ωδή γ'  Ο μόνος ειδώς

Σύ πάλαι σαφώς τώ Αβραάμ, ως ώφθης τρισυπόστατος, μοναδικόςτε φύσει θεότητος, θεολογίας τό ακραιφνέστατον, τυπικώς ενέφηνας, Kαί πιστώς υμνούμέν σε, τόν μονάρχην Θεόν, καί τρισήλιον.



Εκ σού γεννηθείς θεοπρεπώς, αρρεύστως Πάτερ έλαμψε, φώς εκ φωτός, Υιός απαράλλακτος, καί Πνεύμα θείον, φώς εκπεπόρευται, καί μιάς θεότητος, αίγλην τρισυπόστατον, προσκυνούμεν πιστώς καί δοξάζομεν.



Μονάς η Τριάς υπερφυώς, αρρήτως υπέρ έννοιαν, ταίς νοεραίς ουσίαις δοξάζεται, ταίς τρισαγίαις φωναίς, ασίγητον, εκβοώσαις αίνεσιν, αίς συμφώνως υμνείται, καί ημίν τρισυπόστατος Κύριος.

Θεοτοκίον

Εκ σού χρονικώς άνευ σποράς, προήλθεν ο υπέρχρονος, ομοιωθείς ημίν ο ανείδεος, καί μίαν φύσιν καί κυριότητα, τού Πατρός εδίδαξε, καί Υιού, καί Πνεύματος, Θεοτόκε, διό σε δοξάζομεν.



Καθίσματα  Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Πατέρα καί Υιόν, προσκυνήσωμεν πάντες, καί Πνεύμα τό ευθές, καί ισότιμον δόξη, Τριάδα τήν άκτιστον, καί υπέρθεον δύναμιν, ήν δοξάζουσι, τών ασωμάτων αι τάξεις, ταύτην σήμερον, καί γηγενείς μετά φόβου, πιστώς ευφημήσωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Οδήγησον ημάς, εν οδώ μετανοίας, εκκλίνοντας αεί, πρός κακών ανοδίας, καί τόν υπεράγαθον, παροργίζοντας Κύριον απειρόγαμε, ευλογημένη Μαρία, καταφύγιον, απεγνωσμένων ανθρώπων Θεού ενδιαίτημα.



Ωδή δ'  Όρος σε τή χάριτι

Λάμψον μοι θεαρχία τρισήλιε λάμψεσι, σών θεουργών μαρμαρυγών, τοίς τής καρδίας οφθαλμοίς, τό κάλλος φαντάζεσθαι, τής υπέρ νούν θεαρχικής σου λαμπρότητος, καί φωτουργού, καί γλυκείας μεθέξεως.



Πρότερον ουρανούς εστερέωσας Κύριε, καί πάσαν δύναμιν αυτών, τώ Λόγω σου τώ παντουργώ, καί Πνεύματι στόματος τώ συμφυεί, μεθ' ών δεσπόζεις τού σύμπαντος, εν τριλαμπεί μοναρχία θεότητος.



Ως έπλασας κατ' εικόνα με σήν καί Ομοίωσιν, θεαρχική παντουργική, Τριάς ασύγχυτε μονάς, συνέτισον, φώτισον, πρός τό ποιείν τό θέλημά σου τό άγιον, τό αγαθόν εν ισχύϊ καί τέλειον.

Θεοτοκίον

Τέτοκας τής Τριάδος τόν ένα Πανάχραντε, θεαρχικώτατον Υιόν, σωματωθέντα δι' ημάς, εκ σού, καί αυγάζοντα τούς γηγενείς, τής τρισηλίου θεότητος, τώ ανεσπέρω φωτί, καί ταίς λάμψεσιν.



Ωδή ε'  Ο φωτίσας τή ελλάμψει

Η τόν πρώτον τών Αγγέλων αμέσως διάκοσμον, απροσίτοις τού σού κάλλους ακτίσιν ελλάμπουσα, ταίς σαίς αίγλαις φώτισον, Τριάς η μοναρχικωτάτη, τούς ορθοδόξως σε μέλποντας.



Νύν η φύσις, ενική θεαρχία τρισήλιε, ανυμνεί σε, ήν ουσίωσας δι' αγαθότητα, τών πταισμάτων λύτρωσιν, καί πειρασμών εξαιτουμένη; καί τών δεινών καί τών θλίψεων.



Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί τό Πνεύμα τό άγιον, μίαν φύσιν καί θεότητα, πίστει δοξάζομεν, μεριστήν αμέριστον, ενα Θεόν τής αοράτου, καί Ορωμένης τε κτίσεως.

Θεοτοκίον

Ρήσεις πάσαι Προφητών, προδιέγραψαν Άχραντε τόν σόν τόκον, τόν απόρρητον καί ανερμήνευτον, όν ημείς εγνώκαμεν, μυσταγωγόν τής ενιαίας καί τρισηλίου θεότητος.



Ωδή ς'  Εκύκλωσεν ημάς

Ισόρροπον τήν δύναμιν ως έχουσα, Τριάς ή υπερούσιος, εν ταυτότητι βουλήσεως μονάς πέφυκας, απλή καί αδιαίρετος, Σύ ούν ημάς, εν τή δυνάμει σου περιφρούρησον. (Δίς)



Σύ πάντας τούς αιώνας τή βουλήσει σου ως αγαθή υπέστησας, εξ ουκ όντων, ακατάληπτε Τριάς, είτα καί τόν άνθρωπον διέπλασας, Αλλά καί νύν, εκ πάσης ρύσαί με περιστάσεως.

Θεοτοκίον

Ηλίου τού αδύτου οίκος γέγονας, τού κτίσαντος καί τάξαντος, τούς φωστήρας τούς μεγάλους πανσθενώς, άρχαντε Παρθένε Θεονύμφευτε, Αλλά καί νύν τής τών παθών με ρύσαι ζοφώσεως.



Καθίσματα  Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τριάδα τήν σεπτήν, καί αμέριστον φύσιν, Προσώποις εν τρισί, τεμνομένην ατμήτως, καί μένουσαν αμέριστον, κατ' ουσίαν θεότητος, προσκυνήσωμεν, οι γηγενείς μετά φόβου, καί δοξάσωμεν, ως ποιητήν καί Δεσπότην, Θεόν υπεράγαθον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κυβέρνησον Αγνή, τήν αθλίαν ψυχήν μου, καί οίκτειρον αυτήν, υπό πλήθους πταισμάτων, βυθώ ολισθαίνουσαν, απωλείας πανάμωμε, καί εν ώρα με, τή φοβερά τού θανάτου, σύ εξάρπασον, κατηγορούντων Δαιμόνων, καί πάσης κολάσεως.



Ωδή ζ'  Σέ νοητήν Θεοτόκε

Λόγε Θεού, συμφυές απαύγασμα, τού παντοκράτορος Θεού, ως υπέσχου τήν παρά σού θεουργόν ενοίκησιν, ποίησον ως εύσπλαγχνος, σύν τώ Πατρί σου καί τώ Πνεύματι, καί φοβερόν, τοίς Δαίμοσί με δείξον καί πάθεσιν. (Δίς)



Ίνα τής σής, ευσπλαγχνίας Δέσποτα, δείξης τό πέλαγος ημίν, τόν Yιόν σου πρός τήν ημών, πέμψας ταπεινότητα αύθις ανεμόρφωσας πρός τήν αρχαίαν λαμπρότητα, Αλλά καί νύν, τώ θείω με συνέτισον Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Ο Χερουβίμ θρόνω εποχούμενος καί τών απάντων Βασιλεύς, εν γαστρί σου παρθενική, ώκησε Πανάχραντε πάντας εκλυτρούμενος εκ τής φθοράς, ως φιλάνθρωπος, Αλλά καί νύν ταίς σαίς πρεσβείαις με περιφρούρησον.



Ωδή η'  Θαύματος υπερφυούς

Νεύματι θεουργικώ Κύριε πάντων, τρισυπόστατε καί παντοκράτορ, ουρανούς εξέτει νας ωσεί δέρριν είτα καί γής, απηώρησας τό βάθος, πανσθενεί σου δρακί, Διό καί τούς δούλους σου κραταίωσον, τή αγάπη καί πίστει τή σή φιλάνθρωπε, ίνα σε δοξάζωμεν πόθω εις αιώνας. (Δίς)



Φώτισον θεαρχικόν φώς τούς υμνούντας, τό τρισήλιον φώς τοίς προσώποις, ενιαίον αύθις δέ τή ουσία και πρός τάς σάς, φωτοδότιδας ακτίνας επιβλέπειν αεί, δι' ών χορτασθήσομαι τήν δόξαν σου τήν γλυκείαν, καί φωτουργόν καί πανόλβιον, καί υπερυψώ σε πιστώς εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ύψωσεν εις ουρανούς τήν τών ανθρώπων, προσλαβόμενος φύσιν ατρέπτως, ο Υιός σου πάναγνε Θεοτόκε, υπερβολή αγαθότητος, ρυσάμενος τής πάλαι φθοράς, ώ καί ευχαρίστως αναμέλπωμεν, Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.



Ωδή θ'  Τύπον τής αγνής

Σώσον ο Σωτήρ τής κτίσεως, τής αισθητής καί νοουμένης τούς δούλους σου, τής τών δυσμενών επιβουλής καί κακώσεως, παναγία Τριάς ομοούσιε, καί φρούρει τήν σήν ποίμνην, διά παντός ανεπιβούλευτον. (Δίς)



Ίνα τόν βυθόν τόν άπειρον, τής ουσιώδους δείξης σου αγαθότητος δέδωκας ημίν επαγγελίας τρισήλιε, καί μονάρχα Θεέ παντοδύναμε, σωστικάς τοίς σοίς δούλοις, άς εκπληρώσαι καταξίωσον.

Θεοτοκίον

Νεύσον ταίς ημών δεήσεσιν ο εν τρισί θεαρχικαίς υποστάσεσι μόνος εις Θεός αληθινός πιστευόμενος, καί παράσχου σοίς δούλοις παράκλησιν πρεσβείαις τής αχράντου, καί πανυμνήτου Θεομήτορος.



Η Υπακοή  Ήχος α'

Η τού Ληστού μετάνοια, τόν παράδεισον εσύλησεν, ο δέ θρήνος τών Μυροφόρων τήν χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.



ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ



Απολυτίκιον  Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.



Καθίσματα  Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ, στρατιώται τηρούντες, νεκροί τή αστραπή, τού οφθέντος Αγγέλου, εγένοντο κηρύττοντος, Γυναιξί τήν Ανάστασιν, σέ δοξάζομεν, τόν τής φθοράς καθαιρέτην, σοί προσπίπτομεν, τώ αναστάντι εκ τάφου, καί μόνω Θεώ ημών.

Δόξα...

Σταυρώ προσηλωθείς, εκουσίως Οικτίρμον, εν μνήματι τεθείς, ως θνητός Ζωοδότα, τό κράτος συνέτριψας, Δυνατέ τώ θανάτω σου, σέ γάρ έφριξαν, οι πυλωροί οι τού Άδου, σύ συνήγειρας, τούς απ' αιώνος θανέντας, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μητέρα σε Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον φανείσαν, οι πόθω καταφεύγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα σέ γάρ έχομεν, αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν τήν μόνην Πανάμωμον.



Τού λίθου σφραγισθέντος

Γυναίκες πρός τό μνήμα παρεγένοντο όρθριαι, καί αγγελικήν οπτασίαν θεασάμεναι έτρεμον, ο τάφος εξήστραπτε ζωήν, τό θαύμα κατέπληττεν αυτάς, διά τούτο απελθούσαι, τοίς μαθηταίς εκήρυττον τήν Έγερσιν. Τόν Άδην εσκύλευσε Χριστός, ως μόνος κραταιός καί δυνατός, καί φθαρέντας συνήγειρε πάντας, τόν τής κατακρίσεως φόβον, λύσας δυνάμει Σταυρού.

Δόξα...

Εν τώ σταυρώ προσηλωθείς η Ζωή τών απάντων, καί εν νεκροίς λογισθείς ο αθάνατος Κύριος, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, καί ήγειρας Αδάμ εκ τής φθοράς, διά τούτο αί Δυνάμεις τών ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τοίς σοίς παθήμασι Χριστέ, δόξα τή Αναστάσει σου, δόξα τή συγκαταβάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Καί νύν...Θεοτοκίον

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Μαρία τό σεπτόν, τού Δεσπότου δοχείον, ανάστησον ημάς, πεπτωκότας εις χάος, δεινής απογνώσεως, καί πταισμάτων καί θλίψεων, σύ γάρ πέφυκας, αμαρτωλών σωτηρία, καί βοήθεια, καί κραταιά προστασία, καί σώζεις τούς δούλους σου.



Η Υπακοή  Ήχος α'

Η τού Ληστού μετάνοια, τόν παράδεισον εσύλησεν, ο δέ θρήνος τών Μυροφόρων τήν χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί

Αντίφωνον Α'

·        Εν τώ θλίβεσθαί με, εισάκουσόν μου τών οδυνών, Κύριε σοί κράζω.

·        Τοίς ερημικοίς, άπαυστος ο θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι τού ματαίου εκτός.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τιμή καί δόξα, ώσπερ Πατρί, πρέπει άμα καί Υιώ, διά τούτο άσωμεν τή Τριάδι Μονοκρατορία.

Αντίφωνον Β'

·        Εις τά όρη τών σών, ύψωσάς με νόμων, αρεταίς εκλάμπρυνον, ο Θεός, ίνα υμνώ σε.

·        Δεξιά σου χειρί λαβών σύ Λόγε, φύλαξόν με, φρούρησον, μή πύρ με φλέξη τής αμαρτίας.

Δόξα... καί νύν ...

Αγίω Πνεύματι, πάσα η κτίσις καινουργείται, παλινδρομούσα εις τό πρώτον, Ισοσθενές γάρ εστι Πατρί καί Λόγω.

Αντίφωνον Γ'

·        Επί τοίς ειρηκόσι μοι οδεύσωμεν είς τάς αυλάς τού Κυρίου, ευφράνθη μου τό Πνεύμα, συγχαίρει η καρδία.

·        Επί οίκον Δαυϊδ, φόβος μέγας, εκεί γάρ θρόνων εκτεθέντων, κριθήσονται άπασαι, αι φυλαί τής γής καί γλώσσαι.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τιμήν προσκύνησιν, δόξαν καί κράτος, ως Πατρί τε άξιον, καί τώ Υιώ δεί προσφέρειν. Μονάς γάρ εστιν η Τρίας τη φύσει, αλλ' ου προσώποις.



Προκείμενον

Νύν αναστήσομαι λέγει Κύριος, θήσομαι εν σωτηρίω παρρησιάσομαι εν αυτώ.

Στίχ. Τά λόγια Κυρίου λόγια αγνά.



Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α'  Ήχος α'  Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.



Ο χερσίν αχράντοις εκ χοός, θεουργικώς κατ αρχάς διαπλάσας με, χείρας διεπέτασας εν τώ Σταυρώ, εκ γής ανακαλούμενος, τό φθαρέν μου σώμα, ο εκ Παρθένου προσείληφας.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.



Νέκρωσιν υπέστη δι' εμέ, καί τήν ψυχήν τώ θανάτω προδίδωσιν, ο εμπνεύσει θεία ψυχήν μοι ενθείς, καί λύσας αιωνίων δεσμών, καί συναναστήσας, τή αφθαρσία εδόξασε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς.



Χαίρε η τής χάριτος πηγή, χαίρε η κλίμαξ καί πύλη ουράνιος, χαίρε η λυχνία καί στάμνος χρυσή, καί όρος αλατόμητον, η τόν τώ κόσμω ζωοδότην Χριστόν, κυήσασα.



Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γής, υψώθητε, Άσατε τώ Κυρίω πάσα η γή, καί εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Χριστός θεοί με σαρκούμενος, Χριστός με ανυψοί ταπεινούμενος, Χριστός απαθή εργάζεται, πάσχων ο ζωοδότης φύσει σαρκός, όθεν αναμέλπω, χαριστήριον ωδήν, ότι δεδόξασται.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Χριστός υψοί με σταυρούμενος, Χριστός συνανιστά με νεκρούμενος, Χριστός μοι ζωήν χαρίζεται, όθεν άδω εν ευφροσύνη χείρας κροτών, τώ Σωτήρι, επινίκιον ωδήν, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.



Θεόν Παρθένε συνέλαβες, Χριστόν εν παρθενία δέ τέτοκας, εκ σού σαρκωθέντα Πάναγνε, ένα τή υποστάσει μονογενή, εν δυσίν ουσίαις, γνωριζόμενον Υιόν, ότι δεδόξασται.



Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.



Ποίαν σοι επάξιον ωδήν, η ημετέρα προσοίσει ασθένεια; εθμή τήν χαρμόσυνον, ήν Γαβριήλ ημάς εμυσταγώγησε. Χαίρε Θεοτόκε, Παρθένε Μήτηρ ανύμφευτε.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.



Τή Αειπαρθένω καί Μητρί, τού Βασιλέως τών άνω Δυνάμεων, εκ καθαρωτάτης καρδίας πιστοί, πνευματικώς βοήσωμεν, χαίρε Θεοτόκε, παρθένε Μήτηρ ανύμφευτε.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.



Άπειρος η άβυσσος τής σής, ακαταλήπτου κυήσεως Πάναγνε, πίστει αδιστάκτω ούν, εθλικρινώς προσφέρομέν σοι λέγοντες, χαίρε Θεοτόκε παρθένε, Μήτηρ ανύμφευτε.



Ωδή γ'  Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Θεός μου υπάρχων Αγαθέ, πεσόντα κατωκτείρησας, καί καταβήναι πρός με ηυδόκησας, ανύψωσάς με διά σταυρώσεως, τού βοάν σοι, Άγιος, ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος εν αγαθότητι.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Ζωή ενυπόστατος Χριστέ, υπάρχων καί φθαρέντα με, ως συμπαθής Θεός ενδυσάμενος, εις χούν θανάτου καταβάς Δέσποτα, τό θνητόν διέρρηξας, καί νεκρούς τριήμερος, αναστάς αφθαρσίαν ημφίεσας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Θεόν συλλαβούσα εν γαστρί, Παρθένε διά Πνεύματος, τού Παναγίου έμεινας άφλεκτος, επεί σέ βάτος τώ νομοθέτη Μωσή, φλεγομένη άκαυστα, σαφώς προεμήνυσε, τήν τό πύρ δεξαμένην τό άστεκτον.



Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τώ πρό τών αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, καί επ' εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τώ Θεώ βοήσωμεν, Ο ανυψώσας τό κέρας ημών, Άγιος εί Κύριε.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Τώ επί τών ώμων, τό πλανώμενον πρόβατον άραντι, καί καθελόντι διά ξύλου, τήν αυτού αμαρτίαν, Χριστώ τώ Θεώ βοήσωμεν, ο ανυψώσας τό κέρας ημών, Άγιος εί Κύριε.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Τώ αναγαγόντι, τόν ποιμένα τόν μέγαν εξ άδου Χριστόν, καί τή αυτού ιεραρχία, διά τών Αποστόλων, σοφώς τά έθνη ποιμάναντι, εν αληθεία, τώ θείω πιστοί, Πνεύματι λατρεύσωμεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Ύπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Τώ εκ τής Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως βουλήσει Υιώ, καί τήν τεκούσαν μετά τόκον, θεϊκή δυναστεία, αγνήν παρθένον φυλάξαντι, τώ επί πάντων βοώμεν Θεώ, Άγιος εί Κύριε.



Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Νεφέλην σε κούφην αψευδώς, Παρθένε, ονομάζομεν, προφητικαίς επόμενοι ρήσεσιν, ελήλυθε γάρ επί σοί Κύριος, καθελείν Αιγύπτια, πλάνης χειροποίητα, καί φωτίσαι τούς ταύτα λατρεύοντας.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Σέ εσφραγισμένην αληθώς, χορός Προφητικός, πηγήν, καί κεκλεισμένην πύλην ωνόμασε, τής παρθενίας τής σής Πανύμνητε, τηλαυγώς τά σύμβολα, ημίν διαγράφοντα, ήν εφύλαξας καί μετά γέννησιν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Νούν τόν υπερούσιον ιδείν, ως θέμις αξιούμενος, ο Γαβριήλ Παρθένε πανάμωμε, περιχαρή σοι φωνήν εκόμισε, τήν τού Λόγου σύλληψιν, εμφανώς μηνύουσαν, καί τόν άφραστον τόκον ηρύττουσαν.



Ωδή δ'  Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Τίς ούτος, Σωτή ρ, ο εξ Εδώμ αφικόμενος, στεφηφορών εξ ακανθών, πεφοινιγμένος τήν στολήν, εν ξύλω κρεμάμενος; Τού Ισραήλ υπάρχει ούτος ο Άγιος, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Ίδετε λαός τών απειθών, καί αισχύνθητε, όν ως κακούργον γάρ υμείς, αναρτηθήναι εν σταυρώ, Πιλάτω ητήσασθε φρενοβλαβώς, θανάτου λύσας τήν δύναμιν, θεοπρεπώς εξανέστη τού μνήματος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Ξύλον σε Παρθένε τής ζωής επιστάμεθα, ου γάρ τής βρώσεως καρπός, θανατηφόρος τοίς βροτοίς, εκ σού ανεβλάστησεν, αλλά ζωής τής αϊδίου απόλαυσις, εις σωτηρίαν ημών τών υμνούντων σε.



Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί άνθος εξ αυτής Χριστέ, εκ τής Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος, ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος καί Θεός, Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι.



Τίς ούτος ωραίος εξ Εδώμ, καί τούτου τό ερύθημα, τών ιματίων εξ αμπέλου Βοσόρ; Ωραίος, ότι ο Θεός, ως βροτός δέ αίματι, σαρκός, τήν στολήν πεφοινιγμένος. Ώ μελωδούμεν πιστοί. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Χριστός τών μελλόντων αγαθών, φανείς αρχιερεύς ημών, τήν αμαρτίαν διεσκέδασε, καί δείξας ξένην οδόν, τώ ιδίω αίματι, εις κρείττονα καί τελειοτέραν, εισέδραμε δέ σκηνήν, πρόδρομος ημών εις τά Άγια.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Τής Εύας τήν πάλαι οφειλήν, απέτισας Πανύμνητε, τώ δι' ημάς φανέντι νέω Αδάμ, ενώσας γάρ εαυτώ, εξ αγνής συλλήψεως, σάρκα νοεράν εμψυχωμένην, εκ σού προήλθε Χριστός, εις τό συναμφότερον Κύριος.



Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Άκουε θαυμάτων ουρανέ, ενωτίζου δέ η γή, ότι θυγάτηρ χοϊκού, τού πεπτωκότος μέν Αδάμ, Θεού εχρημάτισε, τού εαυτής Δημιουργού τε λοχ εύτρια, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Υμνούμεν τό μέγα καί φρικτόν σου μυστή ριον, υπερκοσμίους γάρ λαθών, Ταξιαρχίας επί σέ, ο Ών καταβέβηκεν, ως υετός, ο επί πόκον, Πανύμνητε, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Αγίων αγία Θεοτόκε Πανύμνητε, η προσδοκία τών εθνών, καί σωτηρία τών πιστών, εκ σού ανατέταλκεν, ο λυτρωτής καί ζωοδότης καί Κύριος, όν εκδυσώπει σωθήναι τούς δούλους σου.



Ωδή ε'  Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τας καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Τόν ποιμένα τών προβάτων, τόν μέγαν καί Κύριον, Ιουδαίοι διά ξύλου σταυρού εθανάτωσαν, αλλ' αυτός ως πρόβατα νεκρούς, εν άδη τεθαμμένους, κράτους θανάτου ερρύσατο.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Τώ Σταυρώ σου τήν ειρήνην, ευαγγελισάμενος, καί κηρύξας αιχμαλώτοις Σωτήρ μου τήν άφεσιν, τόν κρατούντα ήσχυνας, Χριστέ, γυμνόν ηπορημένον, δείξας τή θεία εγέρσει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Τάς αιτήσεις τών πιστώς αιτουμένων, Πανύμνητε, μή παρίδης, αλλά δέχου, καί ταύτας προσάγαγε, τώ Υιώ σου Άχραντε Θεώ, τώ μόνω ευεργέτη, σέ γάρ προστάτιν κεκτήμεθα.



Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Θεός ών ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, τής μεγάλης Βουλής σου τόν Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν, όθεν θεογνωσίας, πρός φώς οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε, Φιλάνθρωπε.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Ώ πλούτος καί βάθος, σοφίας Θεού! τούς σοφούς ο δρασσόμενος Κύριος, τής τούτων πανουργίας ελυτρώσατο ημάς, παθών γάρ εκουσίως, σαρκός εξ ασθενείας, εξ ιδίας ισχύος, ζωοποιός νεκρός εγήγερται.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Θεός ών ενούται, σαρκί δι' ημάς, καί σταυρούται καί θνήσκει καί θάπτεται, καί αύθις εξανίσταται, καί άνεισι φαιδρώς, σαρκί σύν τή ιδία, Χριστός πρός τόν Πατέρα, μεθ' ής ήξει καί σώσει, τούς ευσεβώς αυτώ λατρεύοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Αγίων αγία, Παρθένε αγνή, τών Άγίων τόν Άγιον τέτοκας, τόν πάντας αγιάζοντα, Χριστόν τόν λυτρωτήν, διό σέ Βασιλίδα καί Δέσποιναν απάντων, ως Μητέρα τού Κτίστου, τών ποιημάτων καταγγέλλομεν.



Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τας καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Ευφραίνονται, ουρανών αι Δυνάμεις, ορώσαί σε, αγάλλονται σύν αυταίς, τών βροτών τά συστήματα, τώ γάρ τόκω ήνωνται τώ σώ, Παρθένε Θεοτόκε, όν επαξίως δοξάζομεν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Κνείσθωσαν, πάσαι γλώσσαι βρότειαι καί έννοιαι, πρός έπαινον τού βροτών, αληθώς καλλωπίσματος, η Παρθένος παρέστη σαφώς, δοξάζουσα τούς πίστει, ταύτης υμνούντας τά θαύματα.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Δοξάζεται, ύμνος άπας σοφών καί εγκώμιον, τή Παρθένω καί Μητρί, τού Θεού προσφερόμενος, τής γάρ δόξης γέγονεν, αύτη ναός τής υπερθέου, ήν επαξίως δοξάζομεν.



Ωδή ς'  Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Τώ πταίσματι τού πρωτοπλάστου Κύριε, δεινώς ετραυματισθημεν, τώ δέ μώλωπι ιάθημεν τώ σώ, ώ υπέρ ημών ετραυματίσθης Χριστέ, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Ανήγαγες ημάς εξ άδου Κύριε, τό κήτος χειρωσάμενος, τό παμφάγον Παντοδύναμε, τώ σώ κράτει καθελών αυτού τήν δύναμιν, σύ γάρ ζωή καί φώς υπάρχεις, καί η ανάστασις.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Ευφραίνονται εν σοί, Παρθένε άχραντε, τού γένους οι Προπάτορες, Τήν Εδέμ απολαβόντες διά σού, ήν εκ παραβάσεως απώλεσαν, σύ γάρ αγνή, καί πρό τού τόκου καί μετά γέννησιν.



Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θήρ, οίον εδέξατο, τή Παρθένω δέ, ενοικήσας ο Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον, ής γάρ, ουχ υπέστη ρεύσεως, τήν τεκούσαν, κατέσχεν απήμαντον.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Νoύς ών απαθής, καί άϋλος μίγνυται, Χριστός ο Θεός, τώ ανθρωπίνω νοϊ, μεσιτεύοντι, θεία φύσει σαρκός τε παχύτητι, καί όλω μοι, ατρέπτως όλος ήνωται, ίνα σωτηρίαν όλω μοι, τώ πεσόντι ορέξη σταυρούμενος.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Πίπτει πτερνισθείς, Αδάμ καί συντρίβεται, ελπίδι ψευσθείς πάλαι θεώσεως, αλλ' ανίσταται, τή ενώσει τού Λόγου θεούμενος, καί πάθει τήν απάθειαν κομίζεται, θρόνω ως Υιός δοξάζεται, συνεδρεύων Πατρί τε, καί Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Κόλπων ουκ εκστάς, ανάρχου Γεννήτορος, εν κόλποις αγνής Κόρης αυλίζεται, καί καθίσταται, ο αμήτωρ απάτωρ σαρκούμενος, ο τής δικαιοσύνης βασιλεύων Θεός, τούτου αγενεαλόγητος, η φρικτή γενεά καί απόρρητος.



Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Παρίστανται δουλοπρεπώς τώ τόκω σου, αι Τάξεις αι ουράνιαι, εκπληττόμεναι αξίως τό τής σής ασπόρου λοχείας Αειπάρθενε, σύ γάρ αγνή καί πρό τού τόκου καί μετά γέννησιν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Σεσάρκωται ο πρίν υπάρχων άσαρκος, ο Λόγος εκ σού Πάναγνε, ο τά σύμπαντα βουλήματι ποιών, ο τών ασωμάτων τά στρατεύματα, παραγαγών εκ τού μή όντος, ως παντοδύναμος.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Νενέκρωται εχθρός τώ ζωηφόρω σου, Καρπώ θεοχαρίτωτε, καί πεπάτηται ο άδης προφανώς, καί οι εν δεσμοίς ηλευθερώθημεν, διό βοώ. Τά πάθη λύσον, τά τής καρδίας μου.



Κοντάκιον  Ήχος α'

Όταν έλθης ο Θεός

Εξανέστης ως Θεός εκ τού τάφου εν δόξη, καί κόσμον συνανέστησας, καί η φύσις τών βροτών ως Θεόν σε ανύμνησε, καί θάνατος ηφάνισται, καί ο Αδάμ χορεύει Δέσποτα, καί η Εύα νύν εκ τών δεσμών λυτρουμένη, χαίρει κράζουσα. Σύ εί ο πάσι παρέχων, Χριστέ τήν Ανάστασιν.

Ο Οίκος

Τόν αναστάντα τριήμερον ανυμνήσωμεν, ως Θεόν παντοδύναμον, καί πύλας τού Άδου συντρίψαντα, καί τούς απ' αιώνος εκ τάφου εγείραντα, Μυροφόροις οφθέντα καθώς ηυδόκησε, πρώταις ταύταις τό, Χαίρετε, φήσας, καί Αποστόλοις χαράν μηνύων, ως μόνος ζωοδότης. Όθεν πίστει αι Γυναίκες, Μαθηταίς σύμβολα νίκης ευαγγελίζονται, καί Άδης στενάζει, καί θάνατος οδύρεται, καί κόσμος αγάλλεται, καί πάντες συγχαίρουσι, Σύ γάρ παρέσχες πάσι Χριστέ τήν Ανάστασιν.



Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Έφριξε γή, απεστράφη ήλιος, καί συνεσκότασε τό φώς, διερράγη τό τού Ναού θείον καταπέτασμα, πέτραι δέ εσχίσθησαν, διά σταυρού γάρ ήρται ο δίκαιος, ο αινετός τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Σύ γεγονώς, ωσεί αβοήθητος, καί τραυματίας εν νεκροίς, εκουσίως τό καθ' ημάς, ο υπερυψούμενος, πάντας ηλευθέρωσας, καί κραταιά χειρί συνανέστησας, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Χαίρε πηγή, αειζώου νάματος. Χαίρε παράδεισε τρυφής. Χαίρε τείχος τό τών πιστών. Χαίρε Απειρόγαμε. Χαίρε η παγκόσμιος χαρά, δι' ής ημίν εξανέτειλεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.



Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Οι Παίδες ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθήσαν, αλλ' εν μέσω τής φλογός, εστώτες έψαλλον, Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Πάλαι μέν κατηράθη, τώ τού Άβελ, φοινιχθείσα αίματι, αδελφοκτόνω γή χειρί, θεορρύτω δέ σου αίματι, ευλογείται ραντισθείσα, καί σκιρτώσα βοά. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



θρηνείτω Ιουδαίων, ο αντίθεος λαός, τό τόλμημα τής αναιρέσεως Χριστού τά δέ έθνη ευφραι νέσθωσαν, καί κροτείτωσαν τάς χείρας, καί βοάτωσαν, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Ιδού ταίς Μυροφόροις, εξαστράπτων, ανεβόα Άγγελος, τής Αναστάσεως Χριστού, δεύτε ίδετε τά σύμβολα, τάς σινδόνας, καί τόν τάφον, καί βοήσατε, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.



Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Σέ Ιακώβ, Θεοτόκε κλίμακα, προφητικώς κατανοεί, διά σού γάρ επί τής γής, ο υπερυψούμενος, ώφθη τοίς ανθρώποις τε, συνανεστράφη ως αινετός τών Πατέρων, ηυδόκησεν, ο Θεός καί υπερένδοξος.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Χαίρε Σεμνή, τού Αδάμ τό κώδιον, εκ σού προήλθεν ο Ποιμήν, ενδυσάμενος αληθώς, ο υπερυψούμενος όλον με τόν άνθρωπον, δι' ευσπλαγχνίαν ακατάληπτον, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Θέος Αδάμ, εξ αγνών αιμάτων σου, ο προαιώνιος Θεός, εχρημάτισεν αληθώς, όν περ νύν ικέτευε, τόν παλαιωθέντα με, ανακαινίσαι κραυγάζοντα, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.



Ωδή η'  Ο Ειρμός

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Ο βουλήσει άπαντα ποιών, ο καί μετασκευάζων, εκτρέπων σκιάν θανάτου, εις αιώνιον ζωήν, τώ πάθει σου Λόγε Θεού, σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Σύ καθείλες σύντριμμα Χριστέ, καί τήν ταλαιπωρίαν, εν πύλαις καί οχυρώμασι τού άδου, αναστάς εκ τάφου τριήμερος. Σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούσι, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Τήν ασπόρως καί υπερφυώς, εξ αστραπής τής θείας, τεκούσαν τόν μαργαρίτην, τόν πολύτιμον Χριστόν, υμνήσωμεν λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον, ου γάρ ούς εδέξατο φλέγει Νέους, ώς ουδέ πύρ τής θεότητος, Παρθένου ήν υπέδυ νηδύν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν, Ευλογείτω η Κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Δεύτε Λαοί προσκυνήσωμεν τόν τόπον, εν ώ έστησαν άχραντοι πόδες, καί εν ξύλω θείαι Χριστού παλάμαι ζωοποιαί, εξετάθησαν εις πάντων σωτηρίαν βροτών, καί τάφον ζωής κυκλούντες μέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Ήλεγκται τών θεοκτόνων Ιουδαίων, η παράνομος συκοφαντία, όν γάρ πλάνον έφησαν, εξηγέρθη ως δυνατός, μυκτηρίσας τών ανόμων τά σφραγίσματα. Διό γεγηθότες αναμέλψωμεν. Ευλογεί τω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Τρισίν εν αγιασμοίς θεολογούντες, τής μιάς κυριότητος δόξαν, Σεραφείμ τά άχραντα, μετά δέους δουλοπρεπώς, τρισυπόστατον δοξάζουσι θεότητα, μεθών καί ημείς ευσεβούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτισις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.



Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Τήν παστάδα τήν φωτοειδή, εξ ής ο τών απάντων Δεσπότης, ώσπερ νυμφίος προελήλυθε Χριστός, υμνήσωμεν άπαντες, εκβοώντες. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Χαίρε θρόνε ένδοξε Θεού, πιστών χαίρε τό τείχος, δι' ής φώς τοίς εν σκότει, εξανέτειλε Χριστός, τοίς σέ μακαρίζουσι, καί βοώσι. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Σωτηρίας αίτιον ημίν, τόν Κύριον τεκούσα, ικέτευε υπέρ πάντων, τών βοώντων εκτενώς, Παρθένε πανύμνητε. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Ωδή θ'  Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σέ Θεοτόκε ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Ώ πώς ο λαός ο άνομος, ο απειθής καί πονηρά βουλευσάμενος, τόν αλάστορα καί ασεβή εδικαίωσε, τόν δέ δίκαιον ξύλω κατέκρινε, τόν Κύριον τής δόξης! Όν επαξίως μεγαλύνομεν.



Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.



Σώτερ ο Αμνός ο άμωμος, ο τήν τού κόσμου αμαρτίαν αράμενος, σέ δοξάζομεν τόν αναστάντα τριήμερον, σύν Πατρί καί τώ θείω σου Πνεύματι, καί Κύριον τής δόξης, θεολογούντες μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Σώσον τόν λαόν σου Κύριε, όν περ εκτήσω τώ τιμίω σου αίματι, κατ' εχθρών ισχύν τώ Βασιλεί χαριζόμενος, καί ταίς σαίς Εκκλησίαις φιλάνθρωπε, βραβεύων τήν ειρήνην, τής Θεοτόκου ταίς εντεύξεσιν.



Κανών Σταυροαναστά σιμος

Ο Ειρμός

Μυστήριον ξένον, ορώ καί παράδοξον! ουρανόν τό Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον, τήν φάτνην χωρίον, εν ώ ανεκλήθη ο αχώρnτος, Χριστός ο Θεός, όν ανυμνούντες μεγαλύνομεν.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Δεδόξασται τή απορρήτω δυνάμει σου, ο Σταυρός σου Κύριε, σού γάρ τό ασθενές, υπέρ δύναμιν πάσιν εδείχθη, δι' ου δυνατοί μέν, καταβέβληνται εις γήν, καί πτωχοί πρός ουρανόν ανακομίζονται.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Νενέκρωται ο αμειδής ημών θάνατος, εκ νεκρών ανάστασιν, σύ γάρ επιφανείς, τοίς εν άδη Χριστέ εδωρήσω. Διό ως ζωήν σε καί ανάστασιν, καί φώς τό ενυπόστατον, υμνούντες μεγαλύνομεν.



Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.



Ηάναρχος φύσις καί απεριόριστος, εν τρισί γνωρίζεται, μόναις θεαρχικαίς Υποστάσεσι. Μία θεότης Πατρί, Υιώ τε καί Πνεύματι, εφ' ή ο θεόφρων Βασιλεύς ημών, πεποιθώς σώζεται.



Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σέ Θεοτόκε ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Ρίζης εκ Δαυϊδ εβλάστησας, προφητικώς Παρθένε τού θεοπάτορος, αλλά καί Δαυϊδ, ως αληθώς σύ εδόξασας, ως τεκούσα τόν προφητευόμενον, τόν Κύριον τής δόξης, όν επαξίως μεγαλύνομεν.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Άπας εγκωμίων Πάναγνε, νόμος ηττάται τώ μεγέθει τής δόξης σου, αλλά Δέσποινα παρ' ικετών αναξίων μέν, εξ ευνοίας δέ σοι προσφερόμενον, προσδέχου Θεοτόκε, μετ' ευμενείας τό εφύμνιον.



Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.



Ώ τών υπέρ νούν θαυμάτων σου! σύ γάρ Παρθένε μόνη υπέρ τόν ήλιον, πάσι δέδωκας κατανοείν τό καινότατον θαύμα, Πάναγνε, τής σής γεννήσεως, τό τής ακαταλήπτου. Διό σέ πάντες μεγαλύνομεν.