Ἦχος α´. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος

Τοῦ λίθου σφραγισθέντος
ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων
καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων
τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα,
ἀνέστης τριήμερος, Σωτήρ,
δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν·
διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν
ἐβόων σοί, Ζωοδότα·
Δόξα τῇ Ἀναστάσει σου, Χριστέ,
δόξα τῇ βασιλείᾳ σου,
δόξα τῇ οἰκονομίᾳ σου,
μόνε φιλάνθρωπε.

Ἐνῷ ὁ μεγάλος λίθος τοποθετήθηκε ἐφαρμοστὰ καὶ μὲ ἀσφάλεια στὸν τάφο ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ ἐνῶ στρατιῶτες ἐφύλασσαν τὸ ἄχραντο Σῶμα σου, ἀνεστήθης μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἐκ νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστὲ Σωτήρ μας, χαρίζοντας ἔτσι στὸν κόσμο τὴν νέα ἀληθινὴ ζωή· γι᾿ αὐτὸ τὸ μεγάλο θαῦμα, οἱ οὐράνιες δυνάμεις ἔψαλλαν θριαμβευτικὰ σὲ σένα, χορηγὲ τῆς ζωῆς· Δοξολογία σοῦ ἀνήκει γιὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασί σου, Χριστέ, δοξολογία γιὰ τὴ νέα εὐεργετικὴ κυριαρχία Σου, δοξολογία γιὰ τὸ θεῖο σχέδιο τῆς ἀγάπης σου γιὰ τὴν σωτηρία μας, μοναδικὲ φιλάνθρωπε Κύριε.
Ἡ ἀνθρώπινη κακία, ποὺ ἐκδηλώθηκε μὲ τὴν στάσι τῶν Ἰουδαίων ἀπέναντι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐνόμισε πὼς θὰ ἀσφαλιζόταν, ἐὰν στὸ μνημεῖο ὅπου τοποθετήθηκε τὸ νεκρὸ Σῶμα του, ἐλαμβάνοντο ὅλα τὰ μέτρα ἀσφαλείας γιὰ νὰ μείνη ἐκεῖ γιὰ πάντα. Ἀγνοοῦσαν οἱ Ἰουδαῖοι ποιὸν ἔβαζαν στὸν τάφο. Ἀγνοοῦσαν σὲ ποιὸ μυστήριο ἦσαν ἀντιμέτωποι. Γιατὶ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ ἀσφαλισμένο μνημεῖο ἐπήγασε ἡ νέα καὶ αἰώνια ζωὴ τοῦ Παραδείσου.
Ἔτσι συμβαίνει πάντοτε. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεό, ποὺ προσπαθοῦν νὰ φυλακίσουν τὴν φωνὴ τῆς συνειδήσεώς τους, ποὺ διαγράφουν ἀπὸ τὴν ζωή τους τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, βλάφτουν τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους. Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ θὰ γίνῃ ὁπωσδήποτε· κι αὐτοί, νικημένοι, θὰ μείνουν μὲ τὸ στίγμα τῆς ἀνταρσίας καὶ τῆς προσβολῆς κατὰ τοῦ Θεοῦ. Ἡ μόνη ἐλπίδα γι᾿ αὐτοὺς θὰ εἶναι ἡ πραγματικὴ μετάνοια. Κι αὐτὴ ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἀσφαλέστερη λύσι γιὰ ὅλους ὅσοι ἐπικράναμε τὸν Κύριό μας μὲ τὴν σκληρὴ συμπεριφορά μας ἀπέναντί του. Ἂς προσθέσωμε, λοιπόν, τὴν ἰσχνὴ φωνή μας, στὴ θριαμβευτικὴ φωνὴ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων κι ἂς δοξολογήσωμε τὸ Χριστὸ γιὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασί του, ποὺ μᾶς ἔφερε μιὰ καινούργια ζωὴ καὶ μᾶς ἐχάρισε ἕνα νέο καὶ εὐλογημένο κόσμο.