Ανέστη ο Κύριος.

Ανέστη ο Κύριος. Εχάρηκε ο Ουρανός και η γη. «Ουρανος τε και γη και τα καταχθόνια».Γέμισαν από το φώς της Αναστάσεως. Και με εκείνο το Φώς θα έλθη ο Κύριος και κατά την Δευτέρα Παρουσία. Θα μεριάσουν τα σύμπαντα. Θα αναστηθούν οι πεθαμένοι και θα μας βάλει στην Θεία Του Βασιλεία. Αυτός είναι ο σκοπός και το τέλος της Θείας Ενανθρωπήσεως. Αυτή είναι η σωτηρία του κόσμου. Η σωτηρία όλων μας.
   Εμείς ταπεινοί και αμαρτωλοί και ελάχιστοί οφείλουμε να τον ευγνωμονούμε. Να τον ευχριστούμε. Να τον δοξολογούμε. Να τα σκεπτόμεθα αυτά. Και προπαντός να τον έχομε  Νυμφίο στην ψυχή μας και στη ζωή μας. Η Χάρις του να εξακτινώνεται. Να βγαίνει προς τα έξω. Να βγαίνει προς τους άλλους. Να πηγαίνουμε στη Θ.Λειτουργία της Εκκλησία  και να βγαίνουμε στη συνέχεια και στη λειτουργία της ζωής. Το ένα είναι συνέχεια του άλλου. Είναι αλληλένδετα.

    Και καθώς θα είμαστε αναστημένοι και φεγγοβολούντες θα επηρεάζουμε και τους άλλους. Όλοι οι άλλοι μας βλέπουν σαν βγαίνουμε από την Εκκλησία, σαν λέμε πως είμαστε του Χριστού, μας βλέπουν και περιμένουν κάτι από εμάς. Τι περιμένουν; Να τους δώσουμε τον Κύριο. Να τους δώσουμε την ελπίδα. Να τους δώσουμε τη χαρά. Να τους δώσομε την Ανάσταση. Να τους δώσομε τι άλλο λέτε; Τη συγγνώμη! Η συγνώμη είναι εκείνη που σπάζει κόκαλα. Η συγνώμη είναι εκείνη που ανασταίνει τον ανθρωπο. «Συγνώμη γαρ εκ του Τάφου ανέτειλε» λέει η Εκκλησία μας την Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα. Είναι μεγάλη υπόθεση.

Γέροντας Ανανίας Κουστένης