«Χριστιανός χωρίς εκκλησιασμό,
χωρίς προσευχή, χωρίς Θεία Κοινωνία, είναι ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου ανά
πάσα στιγμήν η πόρτα είναι ανοιχτή να μπουν μέσα οι κλέφτες, δηλαδή οι
δαίμονες, να το αλωνίσουν».
«Βρε-βρε… εγώ μέχρι τώρα ενόμιζα
ότι οι πεθαμένοι σώζονται μόνο με λειτουργίες και μνημόσυνα. Τώρα όμως
είδα και κατάλαβα ότι και με τα κομποσχοίνια σώζονται οι κολασμένοι… Και
με τα κομποσχοίνια σώζεται ο κόσμος».
***
«Ομολογώ γνώρισα πολλούς, που
ξεκίνησαν να λένε ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) και πλανήθηκαν.
Όμως γιατί πλανήθηκαν; Γιατί δεν είχαν οδηγό (εννοεί Ιερέα-Πνευματικό).
Όποιος νομίζει ότι δεν χρειάζεται οδηγό, είναι πλανεμένος. έχει εγωισμό.
Εγωιστής και νοερά προσευχή, είναι πράγματα αντίθετα».
***
«Μου λέει τις προάλλες ένας: “Εγώ
πνευματικέ απόκτησα νοερά προσευχή”. “Μωρέ, του λέω, χαράς ευαγγέλιο.
Και ποιον Πνευματικό συμβουλεύεσαι;” Άρχισε να αντιδρά και να θυμώνει.
“Εγώ, λέει, πνευματικό; Είμαι εγώ σε θέση να κάμω μάθημα σ’ εσάς τους
Πνευματικούς. Εγώ μιλώ με τον ίδιο τον Χριστό, με την Παναγία. Βλέπω
φώτα, αγίους κλπ”. Μόλις τον είπα ότι όλα αυτά είναι σατανικά, θύμωσε
και έφυγε αγανακτισμένος. Ε. να παιδί μου, αυτοί είναι πλανεμένοι».
***
«Ξέρω πάλι άλλους. στην αρχή
ρωτούσαν για να μάθουν την ευχή, αλλά από το θέλημά τους δεν βγαίνουν.
Θεληματάρης και ευχή, μέρα με τη νύχτα. Θέλημα, σημαίνει εγωισμός.
Αποτέλεσμα: που να βρουν ευχή! Τα βρήκαν μπαστούνια. Απογοητεύτηκαν,
σταμάτησαν την ευχή, και το φοβερό, έγιναν οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της
νοεράς προσευχής».
***
Έλεγε σε κάποιο κοσμικό: «Εσύ
ποθείς να αποκτήσεις νοερά προσευχή. Ξέρεις τι θα πει καθαρή προσευχή;
Ξέρεις τι θα πει να κολλήσει ο νους στην καρδιά; Να ξεπατώσεις από μέσα
όλη την σκουριά και να προσηλωθείς, να κολλήσεις μόνο στο νόημα της
ευχής; Έτσι εύκολα βγαίνουνε οι σκουριές; Όμως, για να καθαρίσει ο νους
θέλει ησυχία. Όχι με το ένα κουτάλι να βγάζεις και με το άλλο να βάζεις.
Αγωνίζεσαι την νύχτα να τα διώξεις, την άλλη μέρα ξανά γυρνάς πίσω στα
ίδια. Αν την ημέρα πέρασες μέσα σε θέατρα, σε χορούς και τραγούδια, τότε
αν μπορείς το βράδυ διώξε τα για να πεις καθαρά, έστω και μια ευχή.
Ούτε όρεξη για προσευχή δεν θα έχεις».
***
«Προχθές ήρθε ένας γύφτος για
πανταχούσα (ελεημοσύνη). Αυτός μια ζωή, έτσι γυρνά και μαζεύει. Δεν
μπορώ και να τον διώξω. Σε παρακαλά τόσο ταπεινά, μέχρι που πέφτει στα
πόδια σου. Από την μια, καταλαβαίνεις ότι είναι απατεώνας, από την άλλη
δεν μπορείς και να μην ελεήσεις. Ε. αν αυτός για τα υλικά παρακαλά τόσο
ταπεινά, πόσο εμείς πιο πολύ για τα πνευματικά! Ο άνθρωπος τον
συνάνθρωπό του τον λυπάται και τον ελεεί, πόσο μάλλον ο Πανάγαθος Θεός
λυπάται και ακούει αυτούς που τον παρακαλούν! Αυτό μου φαίνεται εννοεί ο
Χριστός εκεί που λέει στο Ευαγγέλιο, ότι οι υιοί του κόσμου τούτου
είναι σοφότεροι από τους υιούς της βασιλείας του Θεού. Όσο μπορείς,
παιδί μου, με φόβο Θεού νοερώς να πέσεις και συ, σαν τον γύφτο, στα
πόδια του Χριστού μας».
***
Είπε για την ευχή ο Γέροντας:
«Όσες εικόνες του κόσμου έχεις μέσα σου, όλες, σαν ταινία θα σου τις
γυρίζει ο πειρασμός στο μυαλό. Εσύ την ευχή. Επιμονή, υπομονή και βία.
Όσο μπορείς διώχνε οποιαδήποτε φαντασία καλή, κακή. Μόνο τα πέντε αυτά
λόγια της ευχής, να βιαστείς όσο μπορείς να τα κατανοείς».
***
«Από όσα γράφουν οι άγιοι
Πατέρες, αλλά και από την πείρα μου, βλέπω ότι η νοερά προσευχή είναι
για όλους τους Χριστιανούς. Όχι όμως για τους αιρετικούς, και ακόμα πιο
δύσκολα για τους αλλόδοξους».
***
«Ο Χριστιανός με το βάπτισμα,
βάζει μέσα του την χάρη, βάζει μέσα του τον Χριστό. Όταν όμως αμαρτήσει,
διώχνει την χάρη. Η αμαρτία μας χωρίζει, σαν ένα τείχος, από τον
Χριστό. Φωνάζεις “ Κύριε Ιησού Χριστέ…”, η πόρτα κλειστή. Με την
μετάνοια και την εξομολόγηση πέφτει η αμαρτία. πέφτει ο τοίχος.
Συμφιλιώνεται ξανά ο άνθρωπος με τον Θεό. Είναι για παράδειγμα, σαν να
είχες κάποιον άρχοντα φίλο σου. Σε μια στιγμή κάτι του έφταιξες και τα
χαλάσατε. Έλα όμως που τον έχεις ανάγκη. Θέλεις, δεν θέλεις,
ταπεινώνεσαι και του βάζεις μετάνοια. Αφού ξανασυμφιλιώθηκες, τότε έχεις
θάρρος να του πεις: “Φίλε, σε παρακαλώ, κάμε μου μια χάρη”. Χάριν της
φιλίας δεν θα σε ακούσει; Ε, πόσο μάλλον ακούει ο Χριστός, όταν ο
άνθρωπος συμφιλιωθεί μαζί Του».
***
-Αχ, Γέροντα, καλή και η
εξομολόγηση, αλλά ο κόσμος δεν μας αφήνει να σωθούμε. βγαίνεις από το
εξομολογητάρι. πάλι βλέπεις τα ίδια, ακούς τα ίδια, σκανδαλίζεσαι,
θυμώνεις, φθονείς, κατακρίνεις…
-Εσύ δεν μιλάς σωστά. Ο Χριστός
είπε, αν σε πειράζει το μάτι σου βγάλε το, δεν είπε βγάλε του αλλουνού.
Βλέπεις μια γυναίκα ντυμένη άσεμνα. αυτή τη δουλειά της, εσύ τη δουλειά
σου. Βγάλε το μάτι σου, σημαίνει κατέβασέ το κάτω, να μη περιεργάζεσαι.
Αν είσαι τόσο αδύνατος και ούτε αυτό δεν κάνεις, τότε μην αιτιάσαι
άλλους. Να λές, “αλλοίμονό σου ταλαίπωρε, φιλήδονε, μοιχέ.σου αρέσει
ώστε η αμαρτία!”. Ο τέλειος, βλέπει και δεν σκανδαλίζεται. ο αγωνιστής
φεύγει όσο μπορεί τα αίτια. Ο χαύνος, μπαίνει μόνος του στη λαύρα της
αμαρτίας και μετά… φταίνε οι άλλοι. Δικαιολογία… όπως η Εύα».
***
«Ξέρεις πόσες τέτοιες περιπτώσεις
έχω, όπου με αφορμή κάποιον πειρασμό έμαθαν οι ίδιοι να προσεύχονται
και με την σειρά και την υπομονή κέρδισαν και τους άλλους;»
«ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ» Ιωσήφ Μ.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου