Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Η Παναγία και οι μυροφόρες, άγγελοι του Μυστηρίου της Αναστάσεως.



(Θεολογική προσέγγιση μέσα απο το λόγο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.).
«Η Ανάσταση του Χριστού είναι η ανακαίνιση του ανθρώπου και ολόκληρης της κτίσης. Ανάπλαση και αναζωογόνηση, επαναφορά του πεσμένου Αδάμ στην αθάνατη ζωή. Όταν έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και του έδωκε τη ζωή κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε την ώρα εκείνη για να τον δεί. Μια γυναίκα τον είδε, η Έυα, γιατί αυτή ήταν η πρώτη που πλάστηκε μετά από αυτόν. Τον Αναστημένο Χριστό τον δεύτερο Αδάμ την ώρα εκείνη που έβγαινε από ο τάφο δεν τον είδε κανείς. Οι στρατιώτες που τον φύλαγαν, γιατί φοβόντουσαν μήπως τον κλέψουν οι μαθητές του, εκείνη την ώρα της Αναστάσεως ταραγμένοι από ο φοβερό γεγονός έπεσαν κάτω σαν νεκροί.
Μετά την Ανάσταση πρώτη από όλους τον είδε μια γυναίκα. Οι Ευαγγελιστές δεν αναφέρουν ακριβώς ποια ήταν, αλλά εγώ θα το αποκάλυψω στην αγάπη σας. Πρώτη από όλους τους ανθρώπους δέχτηκε το ευαγγέλιο της Αναστάσεως η μητέρα του Χριστού η Θεοτόκος. Αυτή είδε πρίν από όλους το αναστημένο παιδί της. Απόλαυσε τη Θεία Του ομιλία, άγγιξε πρώτη και μόνη τα άχραντα χέρια και τα πόδια Του. Οι Ευαγγελιστές δεν τα λένε όλα αυτά φανερά γιατί δεν θέλουν να παρουσιάσουν σαν μάρτυρα της Αναστάσεως τη μητέρα του Χριστού για να μη δώσουν αφορμή για αμφιβολίες στους άπιστους.
Οι μυροφόρες γυναίκες τον είδαν αργότερα και ήταν πολλές. Ήρθαν στο τάφο όχι μια φορά μονάχα αλλά δύο και τρείς φορές συντροφιά, αλλά όχι οι ίδιες και όχι τον ίδιο χρόνο. Η Μαγδαληνή ήρθε και μόνη της και έμεινε περισσότερο στον άδειο τάφο. Η Παναγία όταν ήρθε πρώτη από όλες στον τάφο του Υιού και Θεού της είχε μαζί της και τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Αυτό το συμπεραίνω από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο για τι λέει ότι: «ήρθε η Μαγδαληνή Μαρία και η άλλη Μαρία», που ήταν οπωσδήποτε η Θεοτόκος. Την ώρα εκείνη έγινε ο μεγάλος σεισμός και ο άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανό και κύλησε τη πέτρα από την πόρτα του μνημείου και καθόταν επάνω σε αυτήν. Το πρόσωπο του ήταν σαν αστραπή και το ένδυμα του λευκό σαν το χιόνι. Εγώ νομίζω ότι για την Θεοτόκο ανοίχθηκε ο τάφος. Ο άγγελος ήταν ο ίδιος ο Γαβριήλ που εμφανίστηκε στον Ευαγγελισμό. Αυτός τους είπε: «μη φοβάσθε, ζητείτε τον Ιησού τον Εσταυρωμένο; Αναστήθηκε, να ο τόπος που βρισκόταν». Μεγάλη χαρά πήρε η Παναγία, ενώ εντρυφούσε στη θέα του μυστηρίου. Παραδόθηκε ολόκληρη στο φώς, γνώρισε την αλήθεια και πίστεψε.
Η Παρθένος ξαναήρθε στον τάφο συνοδευόμενη από άλλες γυναίκες και σύμφωνα με τον Ματθαίο: «ο Ιησούς τις συνάντησε λέγοντας «Χαίρετε»». Και εμείς σήμερα γιορτάζουμε την Καινή Κυριακή της χαράς. Ο Θεός την ευλόγησε και την αγίασε με την Ανάσταση. Όταν ο Πατέρας τελείωσε τα έργα του ευλόγησε και αγίασε την έβδομη μέρα. Έπαυσε να πράττει τα αισθητά και επανέρχεται στην κατάπαυση και στο μυστήριο των υπερκοσμίων. Έτσι μας υπέδειξε το δρόμο της καταπαύσεως από τα αισθητά και μας δίδαξε να προσπαθήσουμε να μπούμε και εμείς στο μυστήριο της ανυψώσεως μας προς το Θεό. Επιθυμείτε να μάθετε ποια είναι αυτή η κατάπαυση της Κυριακής και πώς μπορούμε να μπούμε σ’ αυτήν; Προσέχετε όλοι όσοι έχετε αυτή την επιθυμία στο νόημα των λόγων που ακολουθούν, για να αντιληφθείτε την έννοια τους.
Αν ο καθένας μας αδελφοί, εγκαταλείποντας τις κάτω συνεχείς και πολύμοχθες φροντίδες, παρακάθεται με σιωπή στρέφοντας τ’ αυτιά του μονάχα στο λόγο του Πνεύματος, διάλεξε την αγαθή μερίδα που δεν πρόκειται να του αφαιρεθεί ποτέ. Αφήνοντας το λόγο να μπεί στο νού και εντρυφώντας πνευματικά με το λογικό της ψυχής στη διδασκαλία του Πνεύματος είναι απαραίτητο να απομακρύνεται κάθε γήινος και εμπαθής λογισμός. Έτσι στην καρδιά μπαίνει χωρίς εμπόδια το έργο της σωτηρίας. Τότε ο νούς δέχεται το αγαθό και στρέφεται όλος ο άνθρωπος με ψυχή και σώμα στον εαυτό του και γεύεται τα αγαθά της σωτηριώδους και αληθούς επιλογής και κρίσεως των πραγμάτων. Με την επίμονη προσοχή και αδιάλειπτη προσευχή τότε μπορείς να νιώσεις πώς μπήκες πραγματικά και εσύ στη Θεία κατάπαυση και επέτυχες την ευλογία της έβδομης ημέρας. Βλέπεις τότε ο ίδιος τον εαυτό σου πραγματικά και ανυψώνεσαι με αυτόν προς τη Θεοπτία, γιατί το τέλος της προσευχής είναι η αρπαγή προς τον Κύριο. Εκεί είναι η ημέρα της καταπαύσεως και συντελείται μέσα σου το μυστήριο της δεσποτικής Αναστάσεως. Γι’ αυτό η ημέρα αυτή ονομάζεται Κυριακή. Είναι η ημέρα της εισόδου των αξίων στη Θεία κατάπαυση και η αναστοιχείωση όλου του κόσμου.
Κυριακή ήταν, όταν για πρώτη φορά ήρθε μετά την Ανάσταση ο Χριστός στην σύναξη των Αποστόλων. Αυτή τη σύναξη εικονίζει διαρκώς η Εκκλησία του Χριστού με το να επιτελεί τις συναθροίσεις των Χριστιανών και να τους αγιάζει και να τους οδηγεί πρός την ευσέβεια. Κανένας , λοιπόν, να μην απουσιάζει από αυτές τις ιερές και Θεοπαράδοτες συνάξεις της Κυριακής, είτε από ραθυμία είτε από συνεχή ασχολία με τα γήινα. Και αν κάποτε πνιγμένος από τις φροντίδες σου απουσιάσεις μια φορά να ανταποδώσεις την επόμενη για να μη ασθενήσει η ψυχή σου μένοντας μακριά από το ιατρείο του Χριστού και τη θεραπεία. Ο Χριστός προσφέρει την ειρήνη μέσα στο λογικό της ψυχής. Αυξάνει τη πίστη, δίνει δύναμη και στηριγμό. Βοηθεί τους αγωνιζόμενους για να τους κατατάξει με τους εκλεκτούς του στη Βασιλεία των ουρανών.
Μακάρι αυτήν να επιτύχουμε όλοι μας στο όνομα Εκείνου που τώρα πέθανε για μας και αναστήθηκε και αργότερα θα έρθει μέσα στη δόξα, ο Βασιλεύς των αιώνων Ιησούς Χριστός.».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου