ΧΡΙΣΤΕ ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
—————
—————–
—————–
«…XΡIΣTE μείνε μαζί μας! Δὲν ὑπάρχει ἄλλο ἀποκούμπι, ἡ νύκτα ἔφτασε…
Δὲν θέλω νὰ πᾶτε μὲ ἄγχος στὰ σπίτια,
ἀλλὰ νὰ μὴ λέμε ψέμματα, ἔγγιζει ἡ ἡμέρα… Τὰ σημάδια ὅτι ἔρχεται ὁ
τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Ὦ, ΧΡΙΣΤΕ, λυπήσου μας! Πέφτουμε στὰ πόδια σου… μὴ μᾶς ἀφήσεις πάλι νὰ δοκιμαστοῦμε· νὰ πέσῃ ἡ φωτιά πάλι στη γῆ…. Χριστέ, ἔρχεται ἡ νύκτα, ἡ μεγάλη νύκτα. Μεῖνον μεθ᾽ ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἐσπέραν ἐστιν καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα.
Ἄς μείνει μαζί μας ὁ Χριστός καὶ ὅταν μείνει μαζί μας, θὰ ποῦμε ἐκεῖνο ποὺ λέγει ὁ Ρῆγας ὁ Φεραῖος. Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ 40 χρόνια σκλαβιά καὶ φυλακή.
Καλύτερα μιὰ ὥρα μὲ τὸ Χριστό, παρά χίλια χρόνια μὲ τὸν διάβολο. Ἄς ζήσωμε μὲ τὸν Χριστό.
Δὲν εἶναι παραμύθι, δὲν εἶναι ἀστεῖο. Αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ λέμε, δὲν θὰ τὰ λέγαμε ἐὰν δὲν τὰ πιστεύαμε.
Πιστεύσατε στὸ Χριστό, ἀγαπήσατε τὸν Χριστό, πέσατε [στὰ γόνατα] γιὰ τὸν παρακελέσουμε, ὥστε νὰ μείνει μαζί μας. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς αἰῶνας αίώνων. Ἀμἠν» (Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος. Φλωρινα 19.10.68).
Ὦ, ΧΡΙΣΤΕ, λυπήσου μας! Πέφτουμε στὰ πόδια σου… μὴ μᾶς ἀφήσεις πάλι νὰ δοκιμαστοῦμε· νὰ πέσῃ ἡ φωτιά πάλι στη γῆ…. Χριστέ, ἔρχεται ἡ νύκτα, ἡ μεγάλη νύκτα. Μεῖνον μεθ᾽ ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἐσπέραν ἐστιν καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα.
Ἄς μείνει μαζί μας ὁ Χριστός καὶ ὅταν μείνει μαζί μας, θὰ ποῦμε ἐκεῖνο ποὺ λέγει ὁ Ρῆγας ὁ Φεραῖος. Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ 40 χρόνια σκλαβιά καὶ φυλακή.
Καλύτερα μιὰ ὥρα μὲ τὸ Χριστό, παρά χίλια χρόνια μὲ τὸν διάβολο. Ἄς ζήσωμε μὲ τὸν Χριστό.
Δὲν εἶναι παραμύθι, δὲν εἶναι ἀστεῖο. Αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ λέμε, δὲν θὰ τὰ λέγαμε ἐὰν δὲν τὰ πιστεύαμε.
Πιστεύσατε στὸ Χριστό, ἀγαπήσατε τὸν Χριστό, πέσατε [στὰ γόνατα] γιὰ τὸν παρακελέσουμε, ὥστε νὰ μείνει μαζί μας. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς αἰῶνας αίώνων. Ἀμἠν» (Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος. Φλωρινα 19.10.68).
ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ;
«Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6,31)
ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ἐχθροὶ
τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ κατηγοροῦν συνεχῶς. Καὶ τί λένε; Μία
ἀπὸ τὶς κατηγορίες εἶνε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀνταποκρίνεται στὶς
ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν, εἶνε ξένη στὶς ταλαιπωρίες τοῦ συγχρόνου
ἀνθρώπου· ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὴν πέραν τοῦ τάφου ζωὴ
καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν παροῦσα· ὅτι μὲ τὰ κηρύγματα περὶ παραδείσου καὶ
κολάσεως στρέφει τὸ νοῦ στὸ μεταφυσικὸ κόσμο καὶ ὑπνωτίζει τὸ λαό, ποὺ
πέφτει θῦμα διαφόρων ἐκμεταλλευτῶν. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
Ἀπαντοῦμε. Ἡ Ἐκκλησία δὲ θὰ παύσῃ νὰ κηρύττῃ, ὅτι πέραν τοῦ τάφου ὑπάρχει ζωή, αἰώνιος ζωή, κι ὅτι ἡ παροῦσα ζωὴ ἐν συγκρίσει μὲ τὴν αἰωνιότητα εἶνε μία σταγόνα τοῦ ὠκεανοῦ. Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία δείχνει τὸν οὐρανὸ καὶ λέει ὅτι ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ αἰωνιότης, ἐν τούτοις δὲν παύει νὰ ἐνδιαφέρεται καὶ γιὰ τὴν παροῦσα ζωή. Κηρύττει, ὅτι κανείς δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ στὴν αἰώνιο ζωή, ἂν δὲν ζήσῃ ἐδῶ, τὰ λίγα αὐτὰ χρόνια ποὺ τοῦ ὥρισε ὁ Μεγαλοδύναμος, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του τὸ ἅγιο. Ἡ ἐπίγειος ζωὴ δίνει τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Γι᾿ αὐτὸ ἡ πίστις μας κηρύττει τὴν ἀξία τῆς παρούσης ζωῆς.
Ζῇς σὰν κτῆνος; τότε εἶνε κλειστὲς οἱ πύλες τοῦ παραδείσου· ὅπως λέει κάπου ὁ ποιητὴς Δάντης, δὲν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν ἐκεῖ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν βορβορώδη τὴν ψυχή. Ἕνα χοῖρο δὲν τὸν βάζεις στὸ σαλόνι, καὶ στὸ παλάτι τοῦ Θεοῦ, τὸ σαλόνι τῆς αἰωνιότητος, δὲ μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ μία ψυχὴ κτηνώδης καὶ ἀκάθαρτη. Πρέπει νὰ ζῇς σὰν ἄνθρωπος. «Ἀλήθεια, χαριτωμένο πλάσμα ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε ἄνθρωπος», ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος). Τὰ πόδια σου θὰ πατοῦν ἐδῶ στὴ γῆ, ἀλλὰ τὰ μάτια σου νὰ τά ᾿χῃς στραμμένα στὸν οὐρανό. Νὰ ζῇς ἀνεβαίνοντας διαρκῶς τὴν κλίμακα τῆς τελειοποιήσεως, τῆς θεώσεως, ὥστε νὰ γίνῃς υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Θεὸς κατὰ χάριν.
Ἡ πίστι μας λοιπὸν δὲν περιφρονεῖ τὴν ἐπίγειο ζωή. Γιὰ μᾶς ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶνε βάθρο τῆς αἰωνιότητος. Ἀπόδειξις ὅτι ὁ Χριστὸς δίνει μεγάλη σημασία στὴν ἐπίγειο ζωή, στὸ πῶς θὰ ζήσουμε, εἶνε τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει;
Ἀπαντοῦμε. Ἡ Ἐκκλησία δὲ θὰ παύσῃ νὰ κηρύττῃ, ὅτι πέραν τοῦ τάφου ὑπάρχει ζωή, αἰώνιος ζωή, κι ὅτι ἡ παροῦσα ζωὴ ἐν συγκρίσει μὲ τὴν αἰωνιότητα εἶνε μία σταγόνα τοῦ ὠκεανοῦ. Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία δείχνει τὸν οὐρανὸ καὶ λέει ὅτι ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ αἰωνιότης, ἐν τούτοις δὲν παύει νὰ ἐνδιαφέρεται καὶ γιὰ τὴν παροῦσα ζωή. Κηρύττει, ὅτι κανείς δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ στὴν αἰώνιο ζωή, ἂν δὲν ζήσῃ ἐδῶ, τὰ λίγα αὐτὰ χρόνια ποὺ τοῦ ὥρισε ὁ Μεγαλοδύναμος, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του τὸ ἅγιο. Ἡ ἐπίγειος ζωὴ δίνει τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Γι᾿ αὐτὸ ἡ πίστις μας κηρύττει τὴν ἀξία τῆς παρούσης ζωῆς.
Ζῇς σὰν κτῆνος; τότε εἶνε κλειστὲς οἱ πύλες τοῦ παραδείσου· ὅπως λέει κάπου ὁ ποιητὴς Δάντης, δὲν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν ἐκεῖ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν βορβορώδη τὴν ψυχή. Ἕνα χοῖρο δὲν τὸν βάζεις στὸ σαλόνι, καὶ στὸ παλάτι τοῦ Θεοῦ, τὸ σαλόνι τῆς αἰωνιότητος, δὲ μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ μία ψυχὴ κτηνώδης καὶ ἀκάθαρτη. Πρέπει νὰ ζῇς σὰν ἄνθρωπος. «Ἀλήθεια, χαριτωμένο πλάσμα ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε ἄνθρωπος», ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος). Τὰ πόδια σου θὰ πατοῦν ἐδῶ στὴ γῆ, ἀλλὰ τὰ μάτια σου νὰ τά ᾿χῃς στραμμένα στὸν οὐρανό. Νὰ ζῇς ἀνεβαίνοντας διαρκῶς τὴν κλίμακα τῆς τελειοποιήσεως, τῆς θεώσεως, ὥστε νὰ γίνῃς υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Θεὸς κατὰ χάριν.
Ἡ πίστι μας λοιπὸν δὲν περιφρονεῖ τὴν ἐπίγειο ζωή. Γιὰ μᾶς ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶνε βάθρο τῆς αἰωνιότητος. Ἀπόδειξις ὅτι ὁ Χριστὸς δίνει μεγάλη σημασία στὴν ἐπίγειο ζωή, στὸ πῶς θὰ ζήσουμε, εἶνε τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει;
